നിന്റെയൊപ്പമാകുമ്പോൾ വഴികൾ യാത്രകളാകുന്നു.
ചെന്നുകയറിയ ഇടങ്ങൾ വീടുപോലെ കാത്തിരിക്കുന്നു.

മടങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല നിന്നിൽ നിന്ന്..
ദൂരം ചെല്ലുന്തോറും
എന്റെയുള്ളിലേക്കു തന്നെ കയറിപ്പോകേണ്ടി വരുന്നതു കൊണ്ടാകുമോ അത്?

നീയെന്നോട് സ്നേഹമാണെന്ന് പറയുമ്പോഴൊക്കെ
എന്റെ മനസ്സിൽ
നീയുമില്ല,
ഞാനുമില്ല.

ഇത്രയും നന്മകൾ
എന്നില്‍
ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നോ എന്ന വിസ്മയം മാത്രം.

എന്തിനാണെന്നെയിങ്ങനെ
സ്നേഹിക്കുന്നതെന്ന ചോദ്യത്തിന്‌
ഇനിയുമേറേ തരാനുണ്ടെന്ന മറുപടിയാണെന്നെ
സ്നേഹം പഠിപ്പിക്കുന്നത്,
കണ്ണ്‌ നനയ്ക്കുന്നതും
ചിരി തെളിയ്ക്കുന്നതും.

നിന്നെ
നിന്നെ മാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നു
എന്നു പറയാൻ വയ്യ.

നിന്നിലൂടെ
നിന്നിലൂടെ
എല്ലാവരോടും
എല്ലാറ്റിനോടും
സ്നേഹം തോന്നുന്നു.

നിനക്കറിയാത്തതായ്
ഒന്നുമില്ല;
എന്നിറ്റുമേറെ പറയുന്നു ഞാൻ.
പ്രണയമല്ലേ,
എവിടെയാണ് ഒന്ന് പറഞ്ഞു നിർത്തുക.

അത്രയ്ക്കും പൂർണ്ണമായ,
എന്നിട്ടും
പറഞ്ഞിട്ടും പറഞ്ഞിട്ടും തീരാത്തൊരു
പ്രണയം!