ക്യാൻവാസിലെഴുതുന്ന നിറങ്ങളെല്ലാം
പ്രണയത്തിൻ്റെ കണ്ണുകളാകുന്നു.
എന്നിൽ
നീ
എന്ന മയിൽ‌പ്പീലി
വിടരുന്നു.

സ്നേഹം എന്ന് എഴുതിയിടത്തെല്ലാം
ഞാൻ
പറയാതെ പറയുന്നൊരു പേരുണ്ട് :
അത് നിന്റെയാണ്.

സ്നേഹത്തെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോഴെനിക്ക് ചോദ്യങ്ങളേ ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു.

അങ്ങനെ
പലനാൾ കഴിഞ്ഞ് ഒരുനാൾ
നാം മഴയായ് പെയ്യും.
ഭൂമിയിൽ നാം നടന്നു തീർത്ത വഴികളിൽ വീണ്
നനയും
.

നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള
മറവികൾ
തന്നെയാണ്
എന്റെ
ഏറ്റവും വലിയ ഓർമ്മകൾ.
:-(

മനുഷ്യർക്കിടയിൽ
ഏകനായ് നടക്കുന്ന അമാനുഷികനോട്
പേരു ചോദിച്ചാൽ അയാൾ പറയും,
സ്നേഹം!

മീനെന്ന്
നിന്നിൽ ആഴങ്ങൾ തേടുന്നു.

ഗന്ധമെന്ന പോൽ പടർന്ന്
നിന്നെ ശ്വസിയ്ക്കുന്നു
മയിലെന്ന്
നിന്നിലെ മഴകളെ തിരയുന്നു.
ഉടലാകവേ വിരലുകളായ് നീട്ടി
നിന്നിലുറച്ചുപോയ വേരുകളോടെ
മരമാകുന്നു.

എന്നിൽ
പ്രണയമെന്ന വാക്കിന്റെ ശലഭജീവിതം
പിന്നേയും പിന്നേയും
പുനർജനിയ്ക്കുന്നു..

പ്രണയത്തിലായിരിക്കേണ്ടത് അതിനാലാണ്‌.
അത്രയും ആനന്ദം നിറഞ്ഞ ഒരു ലോകം
നമ്മെ സ്വീകരിയ്ക്കാനായ്
സ്വയം ഒരുങ്ങി നില്ക്കും.
അതുകൊണ്ട്
പ്രണയത്തിലാണെന്ന്,
പ്രണയിക്കപ്പെടുകയാണെന്ന്
എപ്പോഴും ഓർത്ത് കൊണ്ടിരിയ്ക്കുക.

“ നിന്നോടൊത്തിരിയ്ക്കുമ്പോൾ നിന്റെ മാത്രം പ്രിയപ്പെട്ടവൻ.”

“ നീ കള്ളം പറയുന്നു! ”

“ ഞാൻ കള്ളം പറയാറില്ല. ”

“ സത്യവും! ”

“ അതെ. ഞാൻ നിന്നോട് പ്രേമം മാത്രമേ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ! ”

നമ്മൾ വളരെ സന്തുഷ്ടരാണെന്ന് ലോകം മുഴുവൻ കരുതും.
ഇലകളും പൂക്കളും തണ്ടുകളോടും കൂടി ഒരു ചെടി പൂപ്പാത്രത്തിൽ എടുത്തുവയ്ക്കുന്നതുപോലെയാണത്.
കാണുന്നവർക്ക് അത് വളരെ ഭംഗിയുള്ളതായ് തോന്നും.
വേരുകളില്ലാതെ അതിനെന്ത് നിലനില്പ്!
ആർക്കോ കാഴ്ചയാകാൻ മാത്രമൊരു അലങ്കാരവസ്തു !

നീ  മാത്രം  എനിക്ക് വേരുകൾ കൂടി നല്കുന്നു.
അതീ ഭൂമിയിൽ  എന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തുന്നു.

എത്രയെത്ര കവിതകൾ 

കുഞ്ഞുങ്ങളെപ്പോലെ പിറക്കുന്നുണ്ട് 

ഈ ഭൂമിയിലോരോ നിമിഷവും.

എവിടെയെല്ലാം 

ഏതെന്ന് പോലും നമ്മൾ അറിയുന്നില്ല.

എങ്കിലും 

നമ്മൾ വായിക്കേണ്ട വരികൾ 

കൃത്യസമയത്ത് നമ്മെ തിരഞ്ഞ് എത്തുക തന്നെ ചെയ്യും.

അതിൽ ചിലത് നമ്മുടെ ജീവിതവുമാകും.

അനേകമനേകം സ്നേഹ സ്വകാര്യങ്ങൾ 

അങ്ങനെ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ അലങ്കരിച്ചു തുടങ്ങും.

ഞാൻ ,
ഞാൻ
എന്ന്
എഴുതുമ്പോഴും
പറയുന്നത്
നിന്നെക്കുറിച്ചാണ്!

നിന്നെ അറിയുന്നു.
ഞാൻ
നിറമണിയുന്നു