.. . അദൃശ്യമായ ഒരുപാടക്ഷരങ്ങളുണ്ട് സ്നേഹമെന്ന വാക്കില്..
തൂവലിൽ നിന്ന് മഴയെ കുടഞ്ഞു കളയുന്ന പക്ഷിയെപ്പോലെ
ഒന്നു ചേരാൻ നേരമെത്തുമ്പോഴെല്ലാം
തമ്മിൽ നാം
കുഞ്ഞുസങ്കടങ്ങളിൽ
എന്റെ ധ്യാനം-
രാവ്,
വെളുത്ത പൂക്കളെ വരച്ചെടുക്കും വിധം .
ഒന്ന് മാറി നില്ക്കാൻ ഇട തരാതെ,
അതിവേഗം പാഞ്ഞു വന്ന് ,
നമ്മെ കൊന്നിട്ട്
കടന്നുപോകുന്ന പ്രണയം.
ആകെ നുറുങ്ങി
പല കഷ്ണങ്ങളായി
നാം വീണുകിടക്കുന്ന റയിൽ പാളം പോലെ
ജീവിതം.
എന്റെ പ്രണയം
മനുഷ്യരെ ഏകാകികളാക്കുന്നു.
അവർ
അവരെ മാത്രം പ്രണയിക്കുന്നവരായി മാറിപ്പോകുന്നു.
പ്രണയത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതാറുണ്ടായിരുന്ന ഒരാൾ
പ്രണയത്തിൽ അല്ലാതിരിക്കുന്ന ചില നേരങ്ങൾ.
