നേർപ്പിയ്ക്കാത്ത അപരിചിതത്വത്തോടൊപ്പം
നിരത്തിവയ്ക്കാറുണ്ട്
ഞാനൊരുക്കുന്ന വിരുന്നുകളിൽ
പ്രണയത്തിന്റെ ചെറിപ്പഴങ്ങൾ.
നിരത്തിവയ്ക്കാറുണ്ട്
ഞാനൊരുക്കുന്ന വിരുന്നുകളിൽ
പ്രണയത്തിന്റെ ചെറിപ്പഴങ്ങൾ.
Sunday
നീയില്ലായ്മയുടെ
പദക്രമീകരണങ്ങൾ.
എഴുതാതിരിക്കുമ്പോൾ
നിന്റെ കൈകൾ വിറയ്കുന്നത്
ഞാൻ അറിയുന്നു.
ഞാനെപ്പോഴും
വാക്കുകളെയെല്ലാം
നിനക്കുവേണ്ടി ഒരുക്കി നിർത്താറുണ്ട്,
ഏതേത് വാക്കുകൾ
നീ തിരഞ്ഞെടുക്കുമെന്നറിയാതെ.
ഒന്നും മിണ്ടാതെയെങ്കിലും
നീ പറയാറുള്ളത്
എല്ലാകാലത്തും
ഞാൻ കേൾക്കുന്നു.
പറയാതിരിക്കുമ്പോൾ
നീയാകെ വിറകൊള്ളുന്നത്
അറിയുന്നു.
എന്റെ
വാക്കുകളെയെല്ലാം
നിശബ്ദമായ് നിർത്താറുണ്ട്,
നിന്നെ കേൾക്കാതെ പോകരുതെന്നത് കൊണ്ട്.
ഇന്ന്
നീ എഴുതിത്തുടങ്ങുന്നത് ഞാൻ അറിയുന്നു.
അതേ പിൻബെഞ്ചിലിരുന്ന്
അതേ മുടിയിഴ കോർത്ത്
അതേ തട്ടമിട്ട്
അതേ പേനകൊണ്ട്
അതേ പുസ്തകത്തിൽ
അതേ കാറ്റാടിമരത്തിലേക്ക്
അതേ നോട്ടമയച്ച്
മണല് വാരിയിട്ടത് പോലെ
എഴുതി നിറയ്ക്കുന്നു.
എന്നെ
എഴുതി നിറയ്ക്കുന്നു.
എന്നിട്ടും
ഞാൻ
നിന്നെ വിളിയ്ക്കുമ്പോൾ
'ലോകത്തിലെ ഒരു പേരുപോലും എന്റേതല്ല'
എന്ന മട്ടിൽ ആ മുഖം തിരിച്ചിരിപ്പുണ്ടല്ലോ,
എന്നെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്ന ആ ഉമ്മ!
നിന്നെ തൊടുമ്പോൾ
താപം ശമിയ്ക്കുന്നു.
പനിച്ചു തുള്ളുന്ന പൂഴിമണൽ പോലെ
നിന്റെ പുസ്തകത്തിൽ നിന്ന്
ഞാൻ
ഊർന്ന് വീഴുന്നു.
ഭൂമി മുഴുവൻ പരക്കുന്നു.
നിന്റെ കാലടികൾ
മാത്രം
എന്നെ തൊടുന്നില്ല എങ്കിലും.
വീണ്ടുമെന്ന
മണലുപോലെ
എഴുതി നിറയ്ക്ക്,
നിന്റെ പഴയ പുസ്തകങ്ങളിൽ .
മുഖം തിരിച്ചു കൊണ്ട്
പൊള്ളുന്ന ഉമ്മ വയ്ക്ക്,
ഭൂമി മുഴുവൻ പരക്കട്ടെ ഞാൻ.
പദക്രമീകരണങ്ങൾ.
എഴുതാതിരിക്കുമ്പോൾ
നിന്റെ കൈകൾ വിറയ്കുന്നത്
ഞാൻ അറിയുന്നു.
ഞാനെപ്പോഴും
വാക്കുകളെയെല്ലാം
നിനക്കുവേണ്ടി ഒരുക്കി നിർത്താറുണ്ട്,
ഏതേത് വാക്കുകൾ
നീ തിരഞ്ഞെടുക്കുമെന്നറിയാതെ.
ഒന്നും മിണ്ടാതെയെങ്കിലും
നീ പറയാറുള്ളത്
എല്ലാകാലത്തും
ഞാൻ കേൾക്കുന്നു.
പറയാതിരിക്കുമ്പോൾ
നീയാകെ വിറകൊള്ളുന്നത്
അറിയുന്നു.
എന്റെ
വാക്കുകളെയെല്ലാം
നിശബ്ദമായ് നിർത്താറുണ്ട്,
നിന്നെ കേൾക്കാതെ പോകരുതെന്നത് കൊണ്ട്.
ഇന്ന്
നീ എഴുതിത്തുടങ്ങുന്നത് ഞാൻ അറിയുന്നു.
അതേ പിൻബെഞ്ചിലിരുന്ന്
അതേ മുടിയിഴ കോർത്ത്
അതേ തട്ടമിട്ട്
അതേ പേനകൊണ്ട്
അതേ പുസ്തകത്തിൽ
അതേ കാറ്റാടിമരത്തിലേക്ക്
അതേ നോട്ടമയച്ച്
മണല് വാരിയിട്ടത് പോലെ
എഴുതി നിറയ്ക്കുന്നു.
എന്നെ
എഴുതി നിറയ്ക്കുന്നു.
എന്നിട്ടും
ഞാൻ
നിന്നെ വിളിയ്ക്കുമ്പോൾ
'ലോകത്തിലെ ഒരു പേരുപോലും എന്റേതല്ല'
എന്ന മട്ടിൽ ആ മുഖം തിരിച്ചിരിപ്പുണ്ടല്ലോ,
എന്നെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്ന ആ ഉമ്മ!
നിന്നെ തൊടുമ്പോൾ
താപം ശമിയ്ക്കുന്നു.
പക്ഷേ
എനിക്ക് തണുക്കേണ്ട.
എനിക്ക് തണുക്കേണ്ട.
പനിച്ചു തുള്ളുന്ന പൂഴിമണൽ പോലെ
നിന്റെ പുസ്തകത്തിൽ നിന്ന്
ഞാൻ
ഊർന്ന് വീഴുന്നു.
ഭൂമി മുഴുവൻ പരക്കുന്നു.
നിന്റെ കാലടികൾ
മാത്രം
എന്നെ തൊടുന്നില്ല എങ്കിലും.
വീണ്ടുമെന്ന
മണലുപോലെ
എഴുതി നിറയ്ക്ക്,
നിന്റെ പഴയ പുസ്തകങ്ങളിൽ .
മുഖം തിരിച്ചു കൊണ്ട്
പൊള്ളുന്ന ഉമ്മ വയ്ക്ക്,
ഭൂമി മുഴുവൻ പരക്കട്ടെ ഞാൻ.
ദിവസം മുഴുവൻ
എന്നേയും നിന്നേയും തിരയുകയായിരുന്നു ഞാൻ
വീട് മുഴുവൻ.
തമ്മിൽ
പലവട്ടം ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞ്
മുടികളായ്
നാം
ആ വീട് മുഴുവനും ഉണ്ടാകാറുള്ളതാണ്;
രണ്ട് പേർ മാത്രമായുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ.
എവിടെയെല്ലാം തമ്മിൽ കോർത്ത് കിടക്കാറുണ്ട്,
അനുസരണയില്ലാത്ത നമ്മൾ.
കണ്ണടച്ച്
തൊട്ട് തൊട്ടടുത്ത്
ഇരുട്ടെന്നോ വെളിച്ചമെന്നോ ഇല്ലാതെ
കാറ്റും പൊടിയുമണിഞ്ഞ്
എവിടെയെല്ലാം.
ഇത്തവണ ഇല്ല.
ഇത്തവണ
നാം ആൾക്കൂട്ടത്തിന് നടുവിൽ
ഒളിച്ചു നിൽക്കുകയിരുന്നു.
ഒരു മുടിയിഴ പോലും അനുസരണക്കേട് കാട്ടിയില്ല.
ചിറകുകൾ കുടഞ്ഞ്
ഒരു വാക്കുപോലും
തമ്മിൽ തിരഞ്ഞ്
പറന്നു പൊങ്ങിയില്ല.
എന്നിട്ടും ഞാൻ
ഒളിച്ചു നിൽക്കുന്ന
എന്നെ
നിന്നെ
നമ്മെ
തിരിച്ചു തരാൻ
വീടിനോട് പലവട്ടം യാചിയ്ക്കുന്നു.
ഞാനും നീയും
ഇത്തവണ അവിടേയ്ക്ക് വന്നതേയില്ലെന്ന്
ആണയിട്ട്
ഓരോ തവണയും
വീട്
കൈകൾ മലർത്തുന്നു.
വന്നതേയില്ലെങ്കിൽ
നീയോ ഞാനോ
നിന്നിൽ നിന്നെന്നിലേക്കും
എന്നിൽ നിന്ന് നിന്നിലേക്കും
ഏത് വഴിയേ
തിരിച്ചിറങ്ങും?
Wednesday
ആകാശത്തോളം
അകലത്തിലുള്ള ഒരുവൾക്ക്
ആഴിയോളം
ആഴത്തിൽ
സൂര്യനോളം ചുകന്ന
ഒരുമ്മ.
ഉണരുന്നത് അപ്പോഴാണ്.
പിരിയാത്ത നിഴൽ ചേർത്ത് വരച്ചിടുന്നു,
രാത്രിമഷി കൊണ്ട്
നിലാചുമരിൽ
അവളോളം മണമുള്ളൊരു
കവിത.
ഉറക്കം അതിലാണ്.
അതിനിടയിലാണ്
ഭൂമിയിൽ നിന്ന്
അത്രയും വർഷങ്ങൾക്കപ്പുറം
നാം
യുറാനസ് എന്നും
നെപ്റ്യൂണെന്നും
പേരുകൾ പറഞ്ഞ്
തമ്മിൽ കത്തുകളെഴുതുന്നത്.
ഈ ആൾക്കൂട്ടങ്ങളെയെല്ലാം
മായ്ചുകളയുന്നത്,
എല്ലായിടത്തും
മരങ്ങളെ കേൾക്കുന്നത്.
എന്നെങ്കിലും
മണ്ണിൽ മുളയ്ക്കാൻ
വിത്തുകളുടെ
അകലത്തിലുള്ള ഒരുവൾക്ക്
ആഴിയോളം
ആഴത്തിൽ
സൂര്യനോളം ചുകന്ന
ഒരുമ്മ.
ഉണരുന്നത് അപ്പോഴാണ്.
പിരിയാത്ത നിഴൽ ചേർത്ത് വരച്ചിടുന്നു,
രാത്രിമഷി കൊണ്ട്
നിലാചുമരിൽ
അവളോളം മണമുള്ളൊരു
കവിത.
ഉറക്കം അതിലാണ്.
അതിനിടയിലാണ്
ഭൂമിയിൽ നിന്ന്
അത്രയും വർഷങ്ങൾക്കപ്പുറം
നാം
യുറാനസ് എന്നും
നെപ്റ്യൂണെന്നും
പേരുകൾ പറഞ്ഞ്
തമ്മിൽ കത്തുകളെഴുതുന്നത്.
ഈ ആൾക്കൂട്ടങ്ങളെയെല്ലാം
മായ്ചുകളയുന്നത്,
എല്ലായിടത്തും
മരങ്ങളെ കേൾക്കുന്നത്.
എന്നെങ്കിലും
മണ്ണിൽ മുളയ്ക്കാൻ
വിത്തുകളുടെ
വീടുകളിലേയ്ക്ക്
വാതിൽ തുറന്ന്
മഴയോളം പെയ്ഡ്
കാറ്റോളം തൊട്ട്
കാത്തിരിയ്ക്കുന്നത്.
വാതിൽ തുറന്ന്
മഴയോളം പെയ്ഡ്
കാറ്റോളം തൊട്ട്
കാത്തിരിയ്ക്കുന്നത്.
Thursday
നീ വരുന്നത് വരെ
ഈ ലോകത്തിന് എന്തൊരു ഏകാന്തയായിരുന്നു.
എനിക്കല്ല;
എനിയ്ക്ക് മാത്രം എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അമ്മ, അച്ഛൻ, അനിയത്തി, പെണ്മക്കൾ.
കവിതയും ഭാവനയും
കൂട്ടുകാരികളായിരുന്നു.
കഥയൊരു പുഴപോലെ
വീടിനെ വലം വെച്ചൊഴുകിയിരുന്നു.
നീ വന്നപ്പോൾ
ലോകത്തിന് മറ്റൊന്നും വേണ്ട.
എനിക്കല്ല;
എനിക്ക്
എല്ലാം വേണമായിരുന്നു:
നീ പെറുക്കിയെടുക്കുന്ന
മഞ്ചാടിക്കുരുക്കൾ.
നീ നനഞ്ഞു പോകുന്ന
ഞാവൽക്കറ.
നിന്നെ മായ്ചുകളയുന്ന
മഷിത്തണ്ട്.
നീ ഉണർന്നിരിക്കുന്ന
സ്വപ്നം.
നിന്നെ ഉന്മാദിയാക്കുന്ന
നിറങ്ങൾ.
നീ അഴിച്ചു വയ്ക്കാത്ത
വാക്കുകൾ.
എല്ലാം.
എനിക്ക്
നീ വളരുന്ന വിത്തുകളിലൊന്നാകണമായിരുന്നു.
നീ നിറഞ്ഞ കടലുകളിലൊന്നാകണമായിരുന്നു.
നീ പറക്കുന്ന മേഘങ്ങളിലുറങ്ങണമായിരുന്നു.
നീ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തുപിടിയ്ക്കുന്ന പൂക്കളെല്ലാം
ഞാനാകണമായിരുന്നു.
ഈ ലോകത്തിന് എന്തൊരു വേഗമായിരുന്നു.
എനിക്കല്ല;
ഞാൻ ആമകളുടെ പള്ളിക്കൂടത്തിൽ
ഒച്ചുകളുടെ ഓട്ടം പഠിയ്ക്കുകയായിരുന്നു ,
നിന്നൊപ്പം നടക്കാൻ.
ഞാൻ
ചക്രങ്ങൾ അഴിച്ചുവെച്ച തീവണ്ടിയായിരുന്നു.
ചരടില്ലാത്ത പട്ടവും
ചായമണിയാത്ത മുഖവുമായിരുന്നു.
എനിക്കറിയില്ലേ
നീ വരുന്നത് വരെ
ഏകാന്തതയുടെ കാത്തിരിപ്പിടത്തിൽ
എനിക്ക്
ലോകത്തിന് കൂട്ടിരിയ്ക്കേണ്ടിവരുമെന്ന്,
പേടിക്കേണ്ടെന്ന്
ലോകത്തോടിങ്ങനെ
പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കേണ്ടിവരുമെന്ന്.
നീ വരുന്നത് വരെ
ഈ ലോകത്തിന് എന്തൊരു ഏകാന്തയായിരുന്നു.
എനിക്കല്ല;
എനിയ്ക്ക് മാത്രം നീ വരുമെന്നറിയാമായിരുന്നു.
ഈ ലോകത്തിന് എന്തൊരു ഏകാന്തയായിരുന്നു.
എനിക്കല്ല;
എനിയ്ക്ക് മാത്രം എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അമ്മ, അച്ഛൻ, അനിയത്തി, പെണ്മക്കൾ.
കവിതയും ഭാവനയും
കൂട്ടുകാരികളായിരുന്നു.
കഥയൊരു പുഴപോലെ
വീടിനെ വലം വെച്ചൊഴുകിയിരുന്നു.
നീ വന്നപ്പോൾ
ലോകത്തിന് മറ്റൊന്നും വേണ്ട.
എനിക്കല്ല;
എനിക്ക്
എല്ലാം വേണമായിരുന്നു:
നീ പെറുക്കിയെടുക്കുന്ന
മഞ്ചാടിക്കുരുക്കൾ.
നീ നനഞ്ഞു പോകുന്ന
ഞാവൽക്കറ.
നിന്നെ മായ്ചുകളയുന്ന
മഷിത്തണ്ട്.
നീ ഉണർന്നിരിക്കുന്ന
സ്വപ്നം.
നിന്നെ ഉന്മാദിയാക്കുന്ന
നിറങ്ങൾ.
നീ അഴിച്ചു വയ്ക്കാത്ത
വാക്കുകൾ.
എല്ലാം.
എനിക്ക്
നീ വളരുന്ന വിത്തുകളിലൊന്നാകണമായിരുന്നു.
നീ നിറഞ്ഞ കടലുകളിലൊന്നാകണമായിരുന്നു.
നീ പറക്കുന്ന മേഘങ്ങളിലുറങ്ങണമായിരുന്നു.
നീ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തുപിടിയ്ക്കുന്ന പൂക്കളെല്ലാം
ഞാനാകണമായിരുന്നു.
ഈ ലോകത്തിന് എന്തൊരു വേഗമായിരുന്നു.
എനിക്കല്ല;
ഞാൻ ആമകളുടെ പള്ളിക്കൂടത്തിൽ
ഒച്ചുകളുടെ ഓട്ടം പഠിയ്ക്കുകയായിരുന്നു ,
നിന്നൊപ്പം നടക്കാൻ.
ഞാൻ
ചക്രങ്ങൾ അഴിച്ചുവെച്ച തീവണ്ടിയായിരുന്നു.
ചരടില്ലാത്ത പട്ടവും
ചായമണിയാത്ത മുഖവുമായിരുന്നു.
എനിക്കറിയില്ലേ
നീ വരുന്നത് വരെ
ഏകാന്തതയുടെ കാത്തിരിപ്പിടത്തിൽ
എനിക്ക്
ലോകത്തിന് കൂട്ടിരിയ്ക്കേണ്ടിവരുമെന്ന്,
പേടിക്കേണ്ടെന്ന്
ലോകത്തോടിങ്ങനെ
പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കേണ്ടിവരുമെന്ന്.
നീ വരുന്നത് വരെ
ഈ ലോകത്തിന് എന്തൊരു ഏകാന്തയായിരുന്നു.
എനിക്കല്ല;
എനിയ്ക്ക് മാത്രം നീ വരുമെന്നറിയാമായിരുന്നു.
'പ്രണയം അതിന്റെ ആത്മകഥ എഴുതുന്നു'
എന്ന പേരിൽ
ഒരു പുസ്തകത്തിന്
എന്നിൽ
നിന്റെ മഷിപുരണ്ട അച്ചുകൾ നിരത്തുന്നു.
അതിന്റെ ചുവരുകളാകാൻ
എത്ര മരങ്ങളാണ്
തോൽ പൊഴിയ്ക്കുന്നത്.
എത്ര മീനുകളാണതിൽ
പാർക്കാൻ വരുന്നത്.
എത്ര എത്ര
നീയും ഞാനുമാണതിൽ
വാക്കുകൾ
പെറുക്കിവയ്ക്കാൻ.
എന്നിട്ടും
നിറയുന്നില്ല..
എന്നിലുള്ളത്ര നീയതിൽ.
എന്ന പേരിൽ
ഒരു പുസ്തകത്തിന്
എന്നിൽ
നിന്റെ മഷിപുരണ്ട അച്ചുകൾ നിരത്തുന്നു.
അതിന്റെ ചുവരുകളാകാൻ
എത്ര മരങ്ങളാണ്
തോൽ പൊഴിയ്ക്കുന്നത്.
എത്ര മീനുകളാണതിൽ
പാർക്കാൻ വരുന്നത്.
എത്ര എത്ര
നീയും ഞാനുമാണതിൽ
വാക്കുകൾ
പെറുക്കിവയ്ക്കാൻ.
എന്നിട്ടും
നിറയുന്നില്ല..
എന്നിലുള്ളത്ര നീയതിൽ.
പ്രണയത്തേക്കാൾ വലിയ സ്വകാര്യം മറ്റെന്താണ്!
ഒരുപാട് സ്വകാര്യങ്ങൾ ഉള്ളവർക്കും
ഒറ്റ സ്വകാര്യം പോലും ഇല്ലാത്തവർക്കും
ഇത് മനസ്സിലാവില്ല.
ജീവന്റെ ഘടികാരസൂചിയിൽ ഒട്ടിച്ചേർന്നു പോകുന്ന
' നീ മാത്രം നീ മാത്രം'
എന്ന ഈ സ്വകാര്യത്തിലെ തീവ്രാനുഭവം!
ഓരോ കോശങ്ങളേയും തൊട്ട് തൊട്ടത് പാഞ്ഞു പാഞ്ഞു പോകുന്നതിന്റെ കമ്പനങ്ങൾ.
നീ ഭൂമിയിലെങ്കിൽ ഞാനിരിപ്പുണ്ട് ആ ചന്ദ്രനിലെന്ന് ഓരോ യാത്രയിലും ഓടിയോടിവന്ന് നമുക്ക് മാത്രമായൊരു കാഴ്‌ചയാകുന്നത്. ആരോടെന്നില്ലാതെ സ്വയം നിറഞ്ഞ് ചിരിയ്ക്കാനനുവദിയ്ക്കുന്നത്.
പ്രാണൻ പോലെ പ്രിയമേറിയതും.
ഒരോ ഹൃദയമിടിപ്പിലും അനുഭവിക്കാനാകുന്ന അതിന്റെ കരുതൽ!
ഒരാളോട്
ഒരാളോട് മാത്രമായ്
ജീവിതം മുഴുക്കെ
ഒരിയ്ക്കലെങ്കിലും
പ്രണയം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ പറയൂ
അതിനേക്കാൾ ഹൃദ്യമായ, വിസ്‌മയകരമായ സ്വകാര്യം മറ്റേതാണ്?
ഒരോ ഹൃദയമിടിപ്പിലും അനുഭവിക്കാനാകുന്ന അതിന്റെ കരുതൽ!
ഒരാളോട്
ഒരാളോട് മാത്രമായ്
ജീവിതം മുഴുക്കെ
ഒരിയ്ക്കലെങ്കിലും
പ്രണയം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ പറയൂ
അതിനേക്കാൾ ഹൃദ്യമായ, വിസ്‌മയകരമായ സ്വകാര്യം മറ്റേതാണ്?
Monday
ഇന്ന്
എന്റെയുള്ളിലിത്തിരി ലഹരിയുണ്ട്.
ഞാനുപേക്ഷിച്ച മുറിവുകളെ
നിന്റെ അസാന്നിധ്യം ചേർത്ത്
വാക്കുകളിലാക്കി
നിറയെ
പാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
ഒന്നുറങ്ങണമീ രാത്രി.
ഋതുഭേദങ്ങൾ ഏല്ക്കാത്ത പൂക്കൾ
പറിച്ചു കൊണ്ടുവരിക.
അത് നിറയെ ചൂടി
ഈ രാത്രി നമുക്കൊന്നിച്ചുറങ്ങാം-
രണ്ട് കരകളിലെങ്കിലും
കണ്ണുകളെപ്പോലെ ഒന്നിച്ച്.
ഒന്നിച്ചുണർന്നിരിക്കുന്ന
നേരങ്ങളിൽ
നമുക്ക് നമ്മെക്കുറിച്ച് മാത്രം പറയാം.
നാമന്യോന്യമെത്ര സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്..
ഒന്നിച്ചിരിയ്ക്കാൻ
ഒന്ന് ചിരിയ്ക്കാൻ
നമ്മളെത്ര ആഗ്രഹിക്കാറുണ്ടായിരുന്നെന്ന്..
നീ ഉമ്മവച്ചുമ്മവച്ചുണക്കിയ മുറിവുകളിൽ
ജീവൻ മൊട്ടിട്ടുതുടങ്ങിയത് നിനക്കന്ന് ഞാൻ കാട്ടിത്തരും.
ഏറ്റവും സന്തോഷവതിയായിരിക്കെ
ഞാൻ
എന്റെ സ്നേഹം
നിന്നെ
അറിയിക്കും.
ഇന്ന്
എന്റെയുള്ളിലിത്തിരി ലഹരിയുണ്ട്.
ഞാൻ മുറിച്ചു വെച്ച ഓർമ്മകളെ
നിന്റെ തണുത്ത മൗനം ചേർത്ത്
നിറമുള്ള വാക്കുകളിലാക്കി
നിറയെ
പാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
എന്നെ മറന്ന്
ഒന്നുറങ്ങണമീ രാത്രി.
എന്റെയുള്ളിലിത്തിരി ലഹരിയുണ്ട്.
ഞാനുപേക്ഷിച്ച മുറിവുകളെ
നിന്റെ അസാന്നിധ്യം ചേർത്ത്
വാക്കുകളിലാക്കി
നിറയെ
പാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
ഒന്നുറങ്ങണമീ രാത്രി.
ഋതുഭേദങ്ങൾ ഏല്ക്കാത്ത പൂക്കൾ
പറിച്ചു കൊണ്ടുവരിക.
അത് നിറയെ ചൂടി
ഈ രാത്രി നമുക്കൊന്നിച്ചുറങ്ങാം-
രണ്ട് കരകളിലെങ്കിലും
കണ്ണുകളെപ്പോലെ ഒന്നിച്ച്.
ഒന്നിച്ചുണർന്നിരിക്കുന്ന
നേരങ്ങളിൽ
നമുക്ക് നമ്മെക്കുറിച്ച് മാത്രം പറയാം.
നാമന്യോന്യമെത്ര സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്..
ഒന്നിച്ചിരിയ്ക്കാൻ
ഒന്ന് ചിരിയ്ക്കാൻ
നമ്മളെത്ര ആഗ്രഹിക്കാറുണ്ടായിരുന്നെന്ന്..
നീ ഉമ്മവച്ചുമ്മവച്ചുണക്കിയ മുറിവുകളിൽ
ജീവൻ മൊട്ടിട്ടുതുടങ്ങിയത് നിനക്കന്ന് ഞാൻ കാട്ടിത്തരും.
ഏറ്റവും സന്തോഷവതിയായിരിക്കെ
ഞാൻ
എന്റെ സ്നേഹം
നിന്നെ
അറിയിക്കും.
ഇന്ന്
എന്റെയുള്ളിലിത്തിരി ലഹരിയുണ്ട്.
ഞാൻ മുറിച്ചു വെച്ച ഓർമ്മകളെ
നിന്റെ തണുത്ത മൗനം ചേർത്ത്
നിറമുള്ള വാക്കുകളിലാക്കി
നിറയെ
പാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
എന്നെ മറന്ന്
ഒന്നുറങ്ങണമീ രാത്രി.
നീ എന്ന നനഞ്ഞ മണ്ണിൽ
ഞാന്‍ തന്നയല്ലേ ഈ കാടും, ഒരോ മരവും നനഞ്ഞ പുല്ലും ഒരോ പച്ച നിറവും ഒരോ ജലകണവും?
വാചാലമായൊരിടം.
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം സ്വാഗതം.
എന്തിനും സ്വാതന്ത്ര്യം.
സ്നേഹ നിഷേധങ്ങളെ,
പ്രണയത്തെ,
നിരാകരണങ്ങളെ
ഒന്നിനേയും വേർതിരിച്ച് കാണേണ്ടെന്നോർമ്മിപ്പിക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം...
എന്നിൽ
ഒരു തുള്ളി മഴമഞ്ഞ് അനുവാദം കാത്തുനില്‍ക്കാതെ നെറുകയിലേക്ക്.
ഒരു തുള്ളി ഇവിടെയെങ്കില്‍ കേള്‍വിക്കപ്പുറത്തു തന്നെ ദൂരെമാറി മറ്റൊന്ന്.
മറ്റെവിടെയോ
മറ്റെവിടെയോ
ഒന്നുകൂടി;
ഒന്നുകൂടി.
ഒറ്റത്തുള്ളികള്‍ക്കൊടുവില്‍
പ്രണയത്തിന്റെ പേമാരി,
നന്നായി നനയണം ചില നേരങ്ങളിലെ മഴയില്‍.
പല പുതപ്പുകള്‍ കൊണ്ടും തുവര്‍ത്തി തീരാത്ത അത്ര നനയണം.
വേനലുപോലെ പനിക്കണം പിന്നീടതിന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍.
മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ ചെറു നീരൊഴുക്ക്.
ചിതറിത്തെറിച്ച വെള്ളം.
ചില ഓളങ്ങള്‍ക്ക് അസാധാരണമായ ഉടലഴക്.
ഒരിയ്ക്കല്‍ കൂടി കാണണമെന്നാഗ്രഹിച്ചിട്ടും പക്ഷേ കാത്തുനിന്നില്ല.
പ്രണയവും ഇതുപോലെ-
ആരേയും കാത്തുനിൽക്കാത്തത് .
നിറയെ തൂവലുകളുള്ള പക്ഷിക്കൂട്ടം നനഞ്ഞ പുല്ലിലൂടെ ഏറെ നടന്ന്, തൂവല്‍ കുടഞ്ഞ് സ്വയമൊരുങ്ങി
ആകാശത്തേക്ക്.
എത്ര കുടഞ്ഞുകളഞ്ഞിട്ടും
ചില തൂവലുകളിലെ നനവ് മേഘങ്ങളില്‍ പതിയുക തന്നെ ചെയ്തു.
പ്രണയവും ഇതുപോലെ-
ചില അടയാളങ്ങള്‍ എക്കാലത്തേക്കുമായി ബാക്കിവയ്ക്കുന്നത്.
ചിലയിടങ്ങളില്‍ ചെടികള്‍ നിറയെ പൂത്തു.
ചിലയിടത്ത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റയ്ക്ക് കുഞ്ഞു തലനീട്ടലുകള്‍.
പൂക്കാന്‍ അനുവാദമില്ലാത്ത ചില മരങ്ങളില്‍ ഇലകള്‍ ചുവന്ന് പൂക്കുടയായി.
പ്രണയവും ഇതുപോലെ-
ചുവപ്പിക്കുന്നത്.
മഴപെയ്യവെ
എവിടെയോ
മരങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള വീട്ടിലിരുന്ന്
എന്നിലേക്കുള്ള പ്രണയമായ് നീ മാറുകയാണല്ലോ എന്നറിയുന്നു.
ഞാൻ നിന്നിൽ അലയുന്ന കാറ്റാണെന്ന് കേൾക്കുന്നു.
മിന്നലായ് കൺതുറന്ന് നിന്നിൽ കൂണുകൾ മുളയ്‌ക്കുന്നത് കണ്ട് നിൽക്കുന്നു.
ഞാന്‍ തന്നയല്ലേ ഈ കാടും, ഒരോ മരവും നനഞ്ഞ പുല്ലും ഒരോ പച്ച നിറവും ഒരോ ജലകണവും?
വാചാലമായൊരിടം.
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം സ്വാഗതം.
എന്തിനും സ്വാതന്ത്ര്യം.
സ്നേഹ നിഷേധങ്ങളെ,
പ്രണയത്തെ,
നിരാകരണങ്ങളെ
ഒന്നിനേയും വേർതിരിച്ച് കാണേണ്ടെന്നോർമ്മിപ്പിക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം...
എന്നിൽ
ഒരു തുള്ളി മഴമഞ്ഞ് അനുവാദം കാത്തുനില്‍ക്കാതെ നെറുകയിലേക്ക്.
നിലത്തേക്ക് വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളിയ്ക്ക് ഘനമേറയുണ്ട്-
ഭൂമിയോട് ചേരാന്‍ കഴിയുന്ന ഒന്നിന്റെ നിറഞ്ഞ ആഹ്ളാദം.
ഒരു തുള്ളി ഇവിടെയെങ്കില്‍ കേള്‍വിക്കപ്പുറത്തു തന്നെ ദൂരെമാറി മറ്റൊന്ന്.
മറ്റെവിടെയോ
മറ്റെവിടെയോ
ഒന്നുകൂടി;
ഒന്നുകൂടി.
ഒറ്റത്തുള്ളികള്‍ക്കൊടുവില്‍
പ്രണയത്തിന്റെ പേമാരി,
നന്നായി നനയണം ചില നേരങ്ങളിലെ മഴയില്‍.
പല പുതപ്പുകള്‍ കൊണ്ടും തുവര്‍ത്തി തീരാത്ത അത്ര നനയണം.
വേനലുപോലെ പനിക്കണം പിന്നീടതിന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍.
മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ ചെറു നീരൊഴുക്ക്.
ചിതറിത്തെറിച്ച വെള്ളം.
ചില ഓളങ്ങള്‍ക്ക് അസാധാരണമായ ഉടലഴക്.
ഒരിയ്ക്കല്‍ കൂടി കാണണമെന്നാഗ്രഹിച്ചിട്ടും പക്ഷേ കാത്തുനിന്നില്ല.
പ്രണയവും ഇതുപോലെ-
ആരേയും കാത്തുനിൽക്കാത്തത് .
നിറയെ തൂവലുകളുള്ള പക്ഷിക്കൂട്ടം നനഞ്ഞ പുല്ലിലൂടെ ഏറെ നടന്ന്, തൂവല്‍ കുടഞ്ഞ് സ്വയമൊരുങ്ങി
ആകാശത്തേക്ക്.
എത്ര കുടഞ്ഞുകളഞ്ഞിട്ടും
ചില തൂവലുകളിലെ നനവ് മേഘങ്ങളില്‍ പതിയുക തന്നെ ചെയ്തു.
പ്രണയവും ഇതുപോലെ-
ചില അടയാളങ്ങള്‍ എക്കാലത്തേക്കുമായി ബാക്കിവയ്ക്കുന്നത്.
ചിലയിടങ്ങളില്‍ ചെടികള്‍ നിറയെ പൂത്തു.
ചിലയിടത്ത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റയ്ക്ക് കുഞ്ഞു തലനീട്ടലുകള്‍.
പൂക്കാന്‍ അനുവാദമില്ലാത്ത ചില മരങ്ങളില്‍ ഇലകള്‍ ചുവന്ന് പൂക്കുടയായി.
പ്രണയവും ഇതുപോലെ-
ചുവപ്പിക്കുന്നത്.
മഴപെയ്യവെ
എവിടെയോ
മരങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള വീട്ടിലിരുന്ന്
എന്നിലേക്കുള്ള പ്രണയമായ് നീ മാറുകയാണല്ലോ എന്നറിയുന്നു.
ഞാൻ നിന്നിൽ അലയുന്ന കാറ്റാണെന്ന് കേൾക്കുന്നു.
മിന്നലായ് കൺതുറന്ന് നിന്നിൽ കൂണുകൾ മുളയ്‌ക്കുന്നത് കണ്ട് നിൽക്കുന്നു.
ഒരു പ്രകാശസ്രോതസ്സ് എങ്ങനെനെയായിരിക്കണമെന്ന്
നിനക്ക്
ഒരു വൃത്തവും കുറേ വരകളും കൊണ്ട്
എനിക്ക്
കാട്ടിത്തരാൻ കഴിയും
ഒരിയ്ക്കൽ ഞാനെഴുതി.
അന്ന് വേനലിലെ ആദ്യമഴ പെയ്തു.
മഴമാറിയ ഒരു ദിവസം
നിറഞ്ഞ പച്ചപ്പിൽ ഞാൻ സൂര്യനെ കണ്ടു.
മഴയുടെ ശബ്ദത്തിൽ സൂര്യനെക്കുറിച്ച് മാത്രം ആലോചിച്ചു ഞാൻ.
യാത്രയായിരുന്നു എനിക്കത്.
ഇത് മൺസൂണിലെ മഴയില്ലാ ദിവസമാണ്‌.
ഒരോ പച്ചയിലും ഞാൻ കൂടെയുണ്ട്.
എന്റെ കൈവിരലുകൾ
ഉടൽ
നിസ്സഹായത
അർത്ഥമില്ലായ്മകൾ.
എന്റെ മുട്ടുകുത്തിയിരിപ്പ്.
നിനക്ക്
ഒരു വൃത്തവും കുറേ വരകളും കൊണ്ട്
എനിക്ക്
കാട്ടിത്തരാൻ കഴിയും
ഒരിയ്ക്കൽ ഞാനെഴുതി.
അന്ന് വേനലിലെ ആദ്യമഴ പെയ്തു.
മഴമാറിയ ഒരു ദിവസം
നിറഞ്ഞ പച്ചപ്പിൽ ഞാൻ സൂര്യനെ കണ്ടു.
മഴയുടെ ശബ്ദത്തിൽ സൂര്യനെക്കുറിച്ച് മാത്രം ആലോചിച്ചു ഞാൻ.
യാത്രയായിരുന്നു എനിക്കത്.
ഇത് മൺസൂണിലെ മഴയില്ലാ ദിവസമാണ്‌.
ഒരോ പച്ചയിലും ഞാൻ കൂടെയുണ്ട്.
എന്റെ കൈവിരലുകൾ
ഉടൽ
നിസ്സഹായത
അർത്ഥമില്ലായ്മകൾ.
എന്റെ മുട്ടുകുത്തിയിരിപ്പ്.
Sunday
Friday
നിന്നെ വായിക്കാൻ
ആളൊഴിഞ്ഞൊരിടം
തേടി പോകുന്നു.
നിന്നെ മാത്രം കേൾക്കാൻ
ഏറ്റവും നിശബ്ദമായ
ഇരവുകളൊന്നിനെ
സ്വന്തമാക്കുന്നു.
നിന്നിലെ മഹാസമുദ്രങ്ങളെ
കണ്ണുകളാക്കുന്നു.
നിന്നിലെ
ആളൊഴിഞ്ഞൊരിടം
തേടി പോകുന്നു.
നിന്നെ മാത്രം കേൾക്കാൻ
ഏറ്റവും നിശബ്ദമായ
ഇരവുകളൊന്നിനെ
സ്വന്തമാക്കുന്നു.
നിന്നിലെ മഹാസമുദ്രങ്ങളെ
കണ്ണുകളാക്കുന്നു.
നിന്നിലെ
കൊടുങ്കാറ്റുകളെ കേൾക്കുന്നു.
വേലിയേറ്റങ്ങളിൽ ഉലയുന്നു.
നീയെന്ന
ഭൂമിയിൽ
ഒറ്റയ്ക്കാവുന്നു.
ഇനിയില്ലയാകാശമെന്ന്
നിന്നിലാഴ്ന്നു പോകുന്നു.
വേലിയേറ്റങ്ങളിൽ ഉലയുന്നു.
നീയെന്ന
ഭൂമിയിൽ
ഒറ്റയ്ക്കാവുന്നു.
ഇനിയില്ലയാകാശമെന്ന്
നിന്നിലാഴ്ന്നു പോകുന്നു.
Wednesday
വാക്കുകൾ തുന്നിയെടുക്കുന്ന
ഒരുവളോടൊപ്പമായിരുന്നു
ഇന്നലെ ഉറക്കം.
ജനലുകളില്ലാത്ത ഒറ്റമുറിയുടെ
വാതിൽ തുറന്ന്
അവൾ അകത്തേയ്ക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
എവിടെയാണ് നീ പറഞ്ഞ
നക്ഷത്രങ്ങളും ആകാശവും?
അവളാ കൂട് വിളക്ക് അല്പമൊന്നുയർത്തി.
പതുക്കെപ്പറഞ്ഞു:
ഇതാണാ തെളിച്ചമുള്ള വെളിച്ചം.
എന്നാലെവിടെയാണ്
നീ പാർത്ത പച്ചമരങ്ങൾ?
ചായമടർന്ന ചുവരിൽ വിരലോടിച്ചവൾ
പതുക്കെപ്പറഞ്ഞു:
ഇവിടെ.
നിഴലാണെന്ന് തോന്നും.
പക്ഷേ കണ്ണടച്ചാൽ
തണുപ്പുള്ള തണൽ.
എന്നാൽ പ്രാണനേ
നിന്റെ പ്രണയി ആരെന്നെങ്കിലും എന്നോട്..
അവളാ ചൂണ്ടുവിരൽ ചുണ്ടിൽ വെച്ചു.
മഞ്ഞൾ നിറം.
കൊത്തമല്ലിയുടെ മണം.
പതുക്കെപ്പറഞ്ഞു:
മറ്റാര്!
ഞാൻ തന്നെ!!
എന്നിലെ പ്രണയവും പ്രണയിയും
ഞാൻ തന്നെ!!
മടിയിൽ കിടന്ന്
കേണു:
ഓമനേ,
നീ വാക്കുകളോട് ചെയ്യുന്നത് എന്റെ ഉടലിനോടും,
ഓരോ കോശങ്ങളും
ഓരോ അക്ഷരങ്ങളെന്നുറപ്പിച്ച്
അത്ര ലാളിച്ച് ...
ബാക്കിയാവുന്നു,
പ്രണയാക്ഷരങ്ങളിൽ
അതിശയിപ്പിക്കുന്നൊരു
ചിത്രത്തുന്നൽ.
ഒരുവളോടൊപ്പമായിരുന്നു
ഇന്നലെ ഉറക്കം.
ജനലുകളില്ലാത്ത ഒറ്റമുറിയുടെ
വാതിൽ തുറന്ന്
അവൾ അകത്തേയ്ക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
എവിടെയാണ് നീ പറഞ്ഞ
നക്ഷത്രങ്ങളും ആകാശവും?
അവളാ കൂട് വിളക്ക് അല്പമൊന്നുയർത്തി.
പതുക്കെപ്പറഞ്ഞു:
ഇതാണാ തെളിച്ചമുള്ള വെളിച്ചം.
എന്നാലെവിടെയാണ്
നീ പാർത്ത പച്ചമരങ്ങൾ?
ചായമടർന്ന ചുവരിൽ വിരലോടിച്ചവൾ
പതുക്കെപ്പറഞ്ഞു:
ഇവിടെ.
നിഴലാണെന്ന് തോന്നും.
പക്ഷേ കണ്ണടച്ചാൽ
തണുപ്പുള്ള തണൽ.
എന്നാൽ പ്രാണനേ
നിന്റെ പ്രണയി ആരെന്നെങ്കിലും എന്നോട്..
അവളാ ചൂണ്ടുവിരൽ ചുണ്ടിൽ വെച്ചു.
മഞ്ഞൾ നിറം.
കൊത്തമല്ലിയുടെ മണം.
പതുക്കെപ്പറഞ്ഞു:
മറ്റാര്!
ഞാൻ തന്നെ!!
എന്നിലെ പ്രണയവും പ്രണയിയും
ഞാൻ തന്നെ!!
മടിയിൽ കിടന്ന്
കേണു:
ഓമനേ,
നീ വാക്കുകളോട് ചെയ്യുന്നത് എന്റെ ഉടലിനോടും,
ഓരോ കോശങ്ങളും
ഓരോ അക്ഷരങ്ങളെന്നുറപ്പിച്ച്
അത്ര ലാളിച്ച് ...
എന്തൊരു വേഗമായിരുന്നു
ആ വിരലുകൾക്ക്!
ഹൃദയത്തോട് ചേർത്ത്ബാക്കിയാവുന്നു,
പ്രണയാക്ഷരങ്ങളിൽ
അതിശയിപ്പിക്കുന്നൊരു
ചിത്രത്തുന്നൽ.
Tuesday
എന്നിലേക്ക് വരിക.
നിന്റെ കാലത്തിന്റെ അശാന്തികൾ
നിന്റെ വംശത്തിന്റെ അറിവുകൾ
നിന്റെ ദേശത്തിന്റെ അതിരുകൾ
നിന്റെ ഉടലിന്റെ അസ്വാതന്ത്ര്യം
ഉപേക്ഷിയ്ക്കുക.
എന്നിലേക്ക് വരിക.
നിന്നിലെ പ്രാചീനതകളൊഴികെ മറ്റെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച്
എന്നിലേക്ക് വരിക.
എന്തെന്നാൽ
എന്റെയുള്ളിൽ
ഏതും-
സ്നേഹഭംഗങ്ങൾ,
മുറിവുകൾ,
മറവികൾ പോലും-
പ്രണയമായി മാറുന്നു.
അതിനാൽ
എന്നിലേക്ക് വരിക.
എന്നിലേക്ക് വരിക.
എന്നിലേക്ക് എന്നാൽ
എന്തെന്നാൽ
പ്രണയിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പ്രപഞ്ചമാകുന്നു.
നിനക്ക് പേരുകൾ വേണ്ടാതെയാകുന്നു.
എന്നിലേക്ക് വരിക.
എന്നിലേക്ക് വരിക.
നിന്റെ കാലത്തിന്റെ അശാന്തികൾ
നിന്റെ വംശത്തിന്റെ അറിവുകൾ
നിന്റെ ദേശത്തിന്റെ അതിരുകൾ
നിന്റെ ഉടലിന്റെ അസ്വാതന്ത്ര്യം
ഉപേക്ഷിയ്ക്കുക.
എന്നിലേക്ക് വരിക.
നിന്നിലെ പ്രാചീനതകളൊഴികെ മറ്റെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച്
എന്നിലേക്ക് വരിക.
എന്തെന്നാൽ
എന്റെയുള്ളിൽ
ഏതും-
സ്നേഹഭംഗങ്ങൾ,
മുറിവുകൾ,
മറവികൾ പോലും-
പ്രണയമായി മാറുന്നു.
അതിനാൽ
എന്നിലേക്ക് വരിക.
എന്നിലേക്ക് വരിക.
എന്നിലേക്ക് എന്നാൽ
കാടിനുള്ളിലേക്ക്
കടലിനാഴത്തിലേക്ക്
മരുഭൂമധ്യത്തിലേക്ക്
ഹിമശിഖരാഗ്രത്തിലേക്ക്.
കടലിനാഴത്തിലേക്ക്
മരുഭൂമധ്യത്തിലേക്ക്
ഹിമശിഖരാഗ്രത്തിലേക്ക്.
എന്തെന്നാൽ
പ്രണയിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പ്രപഞ്ചമാകുന്നു.
നിനക്ക് പേരുകൾ വേണ്ടാതെയാകുന്നു.
എന്നിലേക്ക് വരിക.
എന്നിലേക്ക് വരിക.
Monday
ജലം കൊണ്ട്
ഒരുവൻ
ഒരുവളെ
ഒരു പൂവായ്
ഈ ഭൂമിയിൽ
വരച്ചിടുന്നു.
ആരും
കാണാതൊരാഴത്തിൽ
അവർ
വിരലുകൾ
കോർത്തു പിടിയ്ക്കുന്നു.
അവനിൽ പടരുന്ന
വേരുകളിൽ
അവൾ മീനായ്
പുളയ്കുന്നു.
ജലം കൊണ്ട്
ഒരുവൻ
ഒരുവളിൽ
പച്ചയായ്
കനക്കുന്നു.
ആരും
കാണാതൊരാഴത്തിൽ
ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് ചുവന്നവർ
ആകാശമാകുന്നു.
അവളിലൊഴുകുന്ന
തിരകളിൽ
അവൻ കാടായ്
മുളയ്ക്കുന്നു.
ശ്വാസമേ,
ശ്വാസമേ എന്ന്
അന്യോന്യം
പേര് ചൊല്ലി വിളിച്ച്,
പ്രാണനേ,
പ്രാണനേ എന്ന്
അന്യോന്യം
വിളികേട്ട്,
പൂവേത്
ജലമേത്
കാടേത്
വേരേത്
വിരലേത്
തിരയേത്
തണലേത്
എന്നറിയാതെ
രണ്ടല്ലാതെ
തമ്മിലലിഞ്ഞു പോകുന്നു.
ഒരുവൻ
ഒരുവളെ
ഒരു പൂവായ്
ഈ ഭൂമിയിൽ
വരച്ചിടുന്നു.
ആരും
കാണാതൊരാഴത്തിൽ
അവർ
വിരലുകൾ
കോർത്തു പിടിയ്ക്കുന്നു.
അവനിൽ പടരുന്ന
വേരുകളിൽ
അവൾ മീനായ്
പുളയ്കുന്നു.
ജലം കൊണ്ട്
ഒരുവൻ
ഒരുവളിൽ
പച്ചയായ്
കനക്കുന്നു.
ആരും
കാണാതൊരാഴത്തിൽ
ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് ചുവന്നവർ
ആകാശമാകുന്നു.
അവളിലൊഴുകുന്ന
തിരകളിൽ
അവൻ കാടായ്
മുളയ്ക്കുന്നു.
ശ്വാസമേ,
ശ്വാസമേ എന്ന്
അന്യോന്യം
പേര് ചൊല്ലി വിളിച്ച്,
പ്രാണനേ,
പ്രാണനേ എന്ന്
അന്യോന്യം
വിളികേട്ട്,
പൂവേത്
ജലമേത്
കാടേത്
വേരേത്
വിരലേത്
തിരയേത്
തണലേത്
എന്നറിയാതെ
രണ്ടല്ലാതെ
തമ്മിലലിഞ്ഞു പോകുന്നു.
എന്തൊരു കറുത്ത കാടായിരുന്നു,
കാടിനുള്ളിൽ
ആ പച്ചക്കറുപ്പിനുള്ളിൽ
കാത്തിരിയ്ക്കുന്ന
മയിൽ‌പ്പീലി നീലം.
വാരിപ്പുണരണമെന്ന് തോന്നും.
കൈക്കുള്ളിൽ കോരിയെടുത്ത്
ഒരു നദി പോലെ
കരകൾ താണ്ടി
അകലേക്ക്
കൂടുതൽ അകലേക്ക് ..
പാഞ്ഞു പോകണമെന്ന് തോന്നും.
കഴിയില്ല
അതിലവന്റെ മുഖമുണ്ട്.
ഓരോ ചുവടിലും
അതിലേക്ക്
ആഴ്ന്ന് പോവുകയാണ്.
അവനിലേക്ക്,
ആഴത്തിൽ
കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ..
കാടിനുള്ളിൽ
ആ പച്ചക്കറുപ്പിനുള്ളിൽ
കാത്തിരിയ്ക്കുന്ന
മയിൽ‌പ്പീലി നീലം.
വാരിപ്പുണരണമെന്ന് തോന്നും.
കൈക്കുള്ളിൽ കോരിയെടുത്ത്
ഒരു നദി പോലെ
കരകൾ താണ്ടി
അകലേക്ക്
കൂടുതൽ അകലേക്ക് ..
പാഞ്ഞു പോകണമെന്ന് തോന്നും.
കഴിയില്ല
അതിലവന്റെ മുഖമുണ്ട്.
ഓരോ ചുവടിലും
അതിലേക്ക്
ആഴ്ന്ന് പോവുകയാണ്.
അവനിലേക്ക്,
ആഴത്തിൽ
കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ..
ഉറങ്ങുന്ന നിന്നെ കാണാൻ
എന്ത് ഭംഗിയാണ്.
എന്റെ ഹൃദയജലത്തിൽ നനഞ്ഞ്
എന്റെ നെഞ്ചിന്റെ വാതിൽ കാണാതെ തുറന്ന്
പുറത്തിറങ്ങിയ
എന്റെ സ്വപ്നം
എന്റെയരികിലിങ്ങനെ കിടക്കുന്നത് പോലെ.
നീണ്ട വിരലുകൾ, കുറുനിരകൾ, പിന്കഴുത്ത്, കാൽപാദം.
എന്റെ സ്വപ്നത്തിന് എന്തൊരു ഉടലഴകാണ്.
പ്രാണന്റെ
ഇനിയുള്ള പകലിരവുകളിൽ
ഇനിയൊരിയ്ക്കലുമുറങ്ങാതെ
നിന്നെയുണർത്താതെ
ദൂരെ
ധ്രുവ നക്ഷത്രത്തോളം
ദൂരെ
നിശ്ചലമായ
ഒരു ഘടികാരസൂചിയിൽ
നിന്നെ ധ്യാനിച്ച്
കാലങ്ങളോളം
കണ്ണ് തുറന്നിരിക്കുന്നു.
എന്ത് ഭംഗിയാണ്.
എന്റെ ഹൃദയജലത്തിൽ നനഞ്ഞ്
എന്റെ നെഞ്ചിന്റെ വാതിൽ കാണാതെ തുറന്ന്
പുറത്തിറങ്ങിയ
എന്റെ സ്വപ്നം
എന്റെയരികിലിങ്ങനെ കിടക്കുന്നത് പോലെ.
നീണ്ട വിരലുകൾ, കുറുനിരകൾ, പിന്കഴുത്ത്, കാൽപാദം.
എന്റെ സ്വപ്നത്തിന് എന്തൊരു ഉടലഴകാണ്.
പ്രാണന്റെ
ഇനിയുള്ള പകലിരവുകളിൽ
ഇനിയൊരിയ്ക്കലുമുറങ്ങാതെ
നിന്നെയുണർത്താതെ
ദൂരെ
ധ്രുവ നക്ഷത്രത്തോളം
ദൂരെ
നിശ്ചലമായ
ഒരു ഘടികാരസൂചിയിൽ
നിന്നെ ധ്യാനിച്ച്
കാലങ്ങളോളം
കണ്ണ് തുറന്നിരിക്കുന്നു.
Sunday
Wednesday
ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും
നിന്നിലേക്ക് വാതിൽ തുറക്കുന്നു.
ആകാശത്തിൽ നീ വരച്ചിട്ട
കാട്ടുമുയലിനെ
തൊപ്പിവെച്ച സൈക്കിളോട്ടക്കാരനെ
ചുണ്ടിൽ കോർത്ത്
പക്ഷിയാകുന്നു.
പക്ഷെ
എനിക്കറിയില്ല
ഞാൻ കൂട് വെച്ച് പാർത്ത ചില്ല
എവിടെയെന്ന്.
എനിക്കറിയില്ല
എന്റെ മരം വളരുന്ന മരം
ഏത് മണ്ണിലെന്ന്.
എനിക്കറിയില്ല
വഴിയിൽ
പൂത്ത താഴ്വാരങ്ങളുണ്ടോ എന്ന്,
ഉറുമ്പുകൂട്ടങ്ങൾ മധുരം വിളമ്പുന്നുണ്ടോ എന്ന്,
എല്ലാ നിറങ്ങളിലും പട്ടങ്ങൾ
നിന്നെ വിരലെത്തി പിടിക്കുന്നുവോ എന്ന്.
എനിക്കറിയില്ല
നിന്നിലേക്ക് എത്ര ദൂരമെന്ന്.
നീ
നീ മാത്രമാകുന്നത്
ഏത് ഋതുവിലെന്ന്.
കാണെ കാണെ
കാണാത്തൊരു മഴയിൽ
കൺ നിറഞ്ഞ്
കടലോളം നനഞ്ഞ്
എന്റെ സൂര്യൻ തിരിച്ചുപോകുന്നു.
കാണെ കാണെ
നീ വരച്ച ചിത്രങ്ങൾ മാഞ്ഞു പോകുന്നു.
അത്രമേൽ അപരിചിതരെന്ന
കള്ളം മാത്രം
നമുക്കിടയിൽ ബാക്കിയാകുന്നു.
നിന്നിലേക്ക് വാതിൽ തുറക്കുന്നു.
ആകാശത്തിൽ നീ വരച്ചിട്ട
കാട്ടുമുയലിനെ
തൊപ്പിവെച്ച സൈക്കിളോട്ടക്കാരനെ
ചുണ്ടിൽ കോർത്ത്
പക്ഷിയാകുന്നു.
പക്ഷെ
എനിക്കറിയില്ല
ഞാൻ കൂട് വെച്ച് പാർത്ത ചില്ല
എവിടെയെന്ന്.
എനിക്കറിയില്ല
എന്റെ മരം വളരുന്ന മരം
ഏത് മണ്ണിലെന്ന്.
എനിക്കറിയില്ല
വഴിയിൽ
പൂത്ത താഴ്വാരങ്ങളുണ്ടോ എന്ന്,
ഉറുമ്പുകൂട്ടങ്ങൾ മധുരം വിളമ്പുന്നുണ്ടോ എന്ന്,
എല്ലാ നിറങ്ങളിലും പട്ടങ്ങൾ
നിന്നെ വിരലെത്തി പിടിക്കുന്നുവോ എന്ന്.
എനിക്കറിയില്ല
നിന്നിലേക്ക് എത്ര ദൂരമെന്ന്.
നീ
നീ മാത്രമാകുന്നത്
ഏത് ഋതുവിലെന്ന്.
കാണെ കാണെ
കാണാത്തൊരു മഴയിൽ
കൺ നിറഞ്ഞ്
കടലോളം നനഞ്ഞ്
എന്റെ സൂര്യൻ തിരിച്ചുപോകുന്നു.
കാണെ കാണെ
നീ വരച്ച ചിത്രങ്ങൾ മാഞ്ഞു പോകുന്നു.
അത്രമേൽ അപരിചിതരെന്ന
കള്ളം മാത്രം
നമുക്കിടയിൽ ബാക്കിയാകുന്നു.
ഞാനെന്ന ഒറ്റ ദ്വീപിലെ കവിയാണ് നീയെന്ന
കവിതയിലെ സപ്തവര്‍ണ്ണങ്ങള്‍:
ഒരുമ്മയാല്‍ നീയൊരിരട്ട ചെമ്പരത്തിയായ്
ചുവന്നു വിടര്‍ന്നെന്ന മഹാത്ഭുതം!
വെയില്‍ ചാഞ്ഞനിറത്തിലൊരു
പിരിയന്‍ ഗോവണി
ഒന്നിച്ചൊരു നിഴലാക്കിയ വിസ്മയം!
എല്ലാനിറങ്ങളിലും പൊട്ടു തൊട്ട ശലഭമായ്
കൊടുമുടികള്‍ തിരഞ്ഞു പറന്ന കൗതുകം!
ആകാശവുമാഴിയുമാഴങ്ങളും
തിരഞ്ഞ യാത്രയില്‍,
മറന്നുപോയ താഴ്വാരങ്ങളുടെ
വാര്‍ന്നുപോയ നദികളുടെ
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട സാമ്രാജ്യങ്ങളുടെ
നിറഭേദമില്ലാത്ത സങ്കടം!
നിന്റെ കവിതയിലെ ചായപെന്‍സിലുകള്‍
ഇങ്ങനെ അടയാളപ്പെടുത്താമെന്നിരിക്കെ
വേനലില്‍ മുളച്ച്
പൂത്ത് ചുവന്ന്
മഞ്ഞയായ് കൊഴിഞ്ഞ
പച്ചമരമേ
എന്റെ ഓര്‍മ്മക്കാലത്തിന്റെ ഭൂപടങ്ങള്‍
നീ വരച്ചുവെച്ച ചുമരെവിടെ?
Friday
പ്രണയത്തിരകളിൽ
കപ്പൽ ഛേദം വന്ന
നാവികരുടെ നാവുകൾ
കാണാക്കവിതകളുടെ
കടൽച്ചുഴികൾ.
ഉമ്മവയ്‌ക്കവേ
പാതിയടർന്നുപോയ ചുണ്ടുകളിൽ
കഥകളുടെ
വേലിയേറ്റങ്ങൾ.
ഹൃദയപ്പെരുക്കങ്ങൾ
നിറഞ്ഞ
ശംഖുകൾ.
തിരകളെടുത്ത
വിരലനക്കങ്ങൾ.
ഓർമ്മകളുടെ ചൂണ്ടക്കൊളുത്തിൽ
അസംഖ്യം പ്രാണനുകളുടെ
മീൻ പിടച്ചിലുകൾ.
ഉള്ളിൽ
എല്ലാം നിറച്ച് നീലിച്ച
കടലെന്നാണ്
ഒന്ന് സ്വസ്ഥമായി
ഉറങ്ങിയിട്ടുള്ളത്?
കപ്പൽ ഛേദം വന്ന
നാവികരുടെ നാവുകൾ
കാണാക്കവിതകളുടെ
കടൽച്ചുഴികൾ.
ഉമ്മവയ്‌ക്കവേ
പാതിയടർന്നുപോയ ചുണ്ടുകളിൽ
കഥകളുടെ
വേലിയേറ്റങ്ങൾ.
ഹൃദയപ്പെരുക്കങ്ങൾ
നിറഞ്ഞ
ശംഖുകൾ.
തിരകളെടുത്ത
വിരലനക്കങ്ങൾ.
ഓർമ്മകളുടെ ചൂണ്ടക്കൊളുത്തിൽ
അസംഖ്യം പ്രാണനുകളുടെ
മീൻ പിടച്ചിലുകൾ.
ഉള്ളിൽ
എല്ലാം നിറച്ച് നീലിച്ച
കടലെന്നാണ്
ഒന്ന് സ്വസ്ഥമായി
ഉറങ്ങിയിട്ടുള്ളത്?
Thursday
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
ഒച്ചയുള്ള
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
കേട്ടതേയില്ലെന്ന് നിശ്ശബ്ദരാകുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
തെളിച്ചമുള്ള
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
ലിപികളെല്ലാം
അപരിചിതമെന്ന് കണ്ണുകളടയ്ക്കുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
ഘനമുള്ള
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
ഒരു തൂവലായ്
എളുപ്പം തുഴഞ്ഞു പോകുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
ആഴമുള്ള
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
ആരും കാണാത്ത
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
തീർത്തും സാധാരണമായ മിടിപ്പെന്ന്
നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത
വിരലുകൾ തിരിച്ചെടുക്കുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
പൊള്ളിയ
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
ഒരു മഞ്ഞു തുള്ളിയിലെന്നപോൽ
തണുത്ത തപസ്സിരിയ്ക്കുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
ഉച്ചത്തിൽ കരഞ്ഞ
ഏത് വാക്കുണ്ട്
മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ ആത്മാവിന്
ചുണ്ടുകളേയില്ലെന്ന്
കള്ളം പറയുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന
നിന്റെ വാക്കിനേക്കാൾ
കേൾക്കാതെ പോയ
കാണാതെ പോയ
ആഴ്ന്നുപോയ
തന്റേതാവാത്ത
പിടഞ്ഞ
പൊള്ളിയ
ഉച്ചത്തിൽ കരഞ്ഞ
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന
എന്റെ വാക്ക്.
:-(
ഒച്ചയുള്ള
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
കേട്ടതേയില്ലെന്ന് നിശ്ശബ്ദരാകുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
തെളിച്ചമുള്ള
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
ലിപികളെല്ലാം
അപരിചിതമെന്ന് കണ്ണുകളടയ്ക്കുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
ഘനമുള്ള
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
ഒരു തൂവലായ്
എളുപ്പം തുഴഞ്ഞു പോകുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
ആഴമുള്ള
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
ആരും കാണാത്ത
ആകാശങ്ങളിൽ പാർക്കുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
പിടഞ്ഞഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
തീർത്തും സാധാരണമായ മിടിപ്പെന്ന്
നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത
വിരലുകൾ തിരിച്ചെടുക്കുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
പൊള്ളിയ
ഏത് വാക്കുണ്ട് മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ
ഒരു മഞ്ഞു തുള്ളിയിലെന്നപോൽ
തണുത്ത തപസ്സിരിയ്ക്കുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന വാക്കിനേക്കാൾ
ഉച്ചത്തിൽ കരഞ്ഞ
ഏത് വാക്കുണ്ട്
മനുഷ്യനിൽ?
എന്നിട്ടും ചിലർ ആത്മാവിന്
ചുണ്ടുകളേയില്ലെന്ന്
കള്ളം പറയുന്നു.
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന
നിന്റെ വാക്കിനേക്കാൾ
കേൾക്കാതെ പോയ
കാണാതെ പോയ
ആഴ്ന്നുപോയ
തന്റേതാവാത്ത
പിടഞ്ഞ
പൊള്ളിയ
ഉച്ചത്തിൽ കരഞ്ഞ
ഇഷ്ടമാണ് എന്ന
എന്റെ വാക്ക്.
:-(
Wednesday
അറിയുമോ?
കടലുറങ്ങുന്ന
കൊട്ടാരത്തിനടിയിൽ
ഒരു കാണാക്കാടുണ്ട്.
കാട്ടിനാഴത്തിൽ
വെളളാങ്കല്ലുപ്പൂക്കളുണ്ട്.
കടലുറങ്ങുമ്പോൾ
ചിറകുകൾ മുളച്ച
മീനുകൾ
മിന്നാമിന്നികളാകാറുണ്ട്.
എന്നിട്ടോ?
എന്നിട്ടാ മിന്നാമീനുകൾ
ഒരു ചെറുചിറകുകാറ്റു കൊണ്ടുപോലും
ഒച്ച വയ്ക്കാതെ
നക്ഷത്രങ്ങളിൽ ചെന്നിരുന്ന്
കണ്ട് നിൽക്കാറുണ്ട്.
എന്നിട്ടോ?
എന്നിട്ടോർമ്മയുടെ
സൂര്യോദയങ്ങളിൽ
കടലിലേക്കൂർന്ന് വീണ്
വീണ്ടും
മീനുകളായ്
നൃത്തം ചവുട്ടാറുണ്ട്.
അറിയുമോ?
കടലിന്റെ
വിരലുകൾ നീളെ
ആ മീൻകൊത്തലുകളാണെന്ന്.
ഓരോ തിരയിലുമുണ്ട്
ഓരോ പ്രാണന്റെ
മീൻപിടച്ചിലുകളെന്ന്.
കടലുറങ്ങുന്ന
കൊട്ടാരത്തിനടിയിൽ
ഒരു കാണാക്കാടുണ്ട്.
കാട്ടിനാഴത്തിൽ
വെളളാങ്കല്ലുപ്പൂക്കളുണ്ട്.
കടലുറങ്ങുമ്പോൾ
ചിറകുകൾ മുളച്ച
മീനുകൾ
മിന്നാമിന്നികളാകാറുണ്ട്.
എന്നിട്ടോ?
എന്നിട്ടാ മിന്നാമീനുകൾ
ഒരു ചെറുചിറകുകാറ്റു കൊണ്ടുപോലും
ഒച്ച വയ്ക്കാതെ
നക്ഷത്രങ്ങളിൽ ചെന്നിരുന്ന്
കൺനിറയെ
കടലുറക്കംകണ്ട് നിൽക്കാറുണ്ട്.
എന്നിട്ടോ?
എന്നിട്ടോർമ്മയുടെ
സൂര്യോദയങ്ങളിൽ
കടലിലേക്കൂർന്ന് വീണ്
വീണ്ടും
മീനുകളായ്
നൃത്തം ചവുട്ടാറുണ്ട്.
അറിയുമോ?
കടലിന്റെ
വിരലുകൾ നീളെ
ആ മീൻകൊത്തലുകളാണെന്ന്.
ഓരോ തിരയിലുമുണ്ട്
ഓരോ പ്രാണന്റെ
മീൻപിടച്ചിലുകളെന്ന്.
അറിയുമോ
കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ
ഞാനൊരു രത്നവ്യാപാരിയായിരുന്നു.
കടലെന്റെ നിധിപ്പെട്ടിയായിരുന്നു.
ഞാൻ ഉമ്മവെച്ച ചുണ്ടുകൾ
മാണിക്യങ്ങളായ് മാറിപ്പോയിരുന്നു.
ഞാൻ വിരൽതൊട്ട
ഇലകളെ
അവർ
മരതകമെന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു.
അറിയുമോ
ഞാൻ പ്രണയം പറഞ്ഞ
സൂര്യകാന്തിപ്പൂവാണ്
ഭൂമിയിലെ
ഏറ്റവും തെളിച്ചമുള്ള
കനം പേറി നീലിച്ച
പ്രണയത്തെ ഞാൻ
ഇന്ദ്രനീലമെന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു.
ഇന്ന്
കടൽ വറ്റിപ്പോയൊരിടത്ത്
ആരുമണിയാനിടയില്ലാത്ത
കല്ലുകൾക്ക്
നാഗം പോലെ കാവൽ നിൽക്കുന്നു.
കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ
ഞാനൊരു രത്നവ്യാപാരിയായിരുന്നു.
കടലെന്റെ നിധിപ്പെട്ടിയായിരുന്നു.
ഞാൻ ഉമ്മവെച്ച ചുണ്ടുകൾ
മാണിക്യങ്ങളായ് മാറിപ്പോയിരുന്നു.
ഞാൻ വിരൽതൊട്ട
ഇലകളെ
അവർ
മരതകമെന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു.
അറിയുമോ
ഞാൻ പ്രണയം പറഞ്ഞ
സൂര്യകാന്തിപ്പൂവാണ്
ഭൂമിയിലെ
ഏറ്റവും തെളിച്ചമുള്ള
പുഷ്യരാഗം.
ഓർമ്മകളുടെകനം പേറി നീലിച്ച
പ്രണയത്തെ ഞാൻ
ഇന്ദ്രനീലമെന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു.
ഇന്ന്
കടൽ വറ്റിപ്പോയൊരിടത്ത്
ആരുമണിയാനിടയില്ലാത്ത
കല്ലുകൾക്ക്
നാഗം പോലെ കാവൽ നിൽക്കുന്നു.
Monday
പ്രേമത്തിന്റെ
അക്ഷാംശ രേഖാംശങ്ങളെക്കുറിച്ച്
നാം അന്യോന്യം അടക്കം പറയുന്നു.
നിനക്കറിയില്ലേ
അതിന് അതിരുകളും
അതടയാളപ്പെടുത്താനിടങ്ങളും
ഇല്ലെന്ന്.
അത് ഒരാകാശഗോളത്തിലും പാർക്കുന്നില്ലെന്ന്.
അതിന് കടലെന്നോ കരയെന്നോ ഇല്ലെന്ന്.
അത്
പരസ്പരം ഒട്ടിച്ചേർന്നാലോ എന്നോർത്ത്
ശ്വാസം പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന
വായുകണങ്ങൾ മാത്രമാണെന്ന്.
അതിന്റെ അവസാനിക്കാത്ത
കമ്പനങ്ങൾ മാത്രമാണെന്ന്.
അത് കടന്നുപോകാൻ
ഒരു വടക്കുനോക്കിയന്ത്രം വേണ്ട എന്ന്.
അക്ഷാംശ രേഖാംശങ്ങളെക്കുറിച്ച്
നാം അന്യോന്യം അടക്കം പറയുന്നു.
നിനക്കറിയില്ലേ
അതിന് അതിരുകളും
അതടയാളപ്പെടുത്താനിടങ്ങളും
ഇല്ലെന്ന്.
അത് ഒരാകാശഗോളത്തിലും പാർക്കുന്നില്ലെന്ന്.
അതിന് കടലെന്നോ കരയെന്നോ ഇല്ലെന്ന്.
അത്
പരസ്പരം ഒട്ടിച്ചേർന്നാലോ എന്നോർത്ത്
ശ്വാസം പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന
വായുകണങ്ങൾ മാത്രമാണെന്ന്.
അതിന്റെ അവസാനിക്കാത്ത
കമ്പനങ്ങൾ മാത്രമാണെന്ന്.
അത് കടന്നുപോകാൻ
ഒരു വടക്കുനോക്കിയന്ത്രം വേണ്ട എന്ന്.
നാവികർ മീനുകളായ്
മാറിപ്പോകുന്ന
ചില കടൽക്കൊട്ടാരങ്ങളുണ്ട്
ആഴങ്ങളിൽ.
നിനക്കറിയില്ലേ,
അവർ
ജലകണികകളുടെ
കൺപീലികൾ തുറന്ന്
സൂര്യനെ നോക്കി നിൽക്കും.
ആകാശം നിറയെ
സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കളെന്ന്
കൺനിറയെ കണ്ട് നിൽക്കും.
ഊർന്നു വീണ
മഞ്ഞ ഇതളുകളിൽ
പ്രിയപ്പെട്ടവളുടെ
വിരലുകളിലെന്നപോലെ
ഉമ്മവയ്ക്കും.
കപ്പലുപേക്ഷിച്ചവരാകും.
കരകളില്ലാത്തവർ..
മാറിപ്പോകുന്ന
ചില കടൽക്കൊട്ടാരങ്ങളുണ്ട്
ആഴങ്ങളിൽ.
നിനക്കറിയില്ലേ,
അവർ
ജലകണികകളുടെ
കൺപീലികൾ തുറന്ന്
സൂര്യനെ നോക്കി നിൽക്കും.
ആകാശം നിറയെ
സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കളെന്ന്
കൺനിറയെ കണ്ട് നിൽക്കും.
ഊർന്നു വീണ
മഞ്ഞ ഇതളുകളിൽ
പ്രിയപ്പെട്ടവളുടെ
വിരലുകളിലെന്നപോലെ
ഉമ്മവയ്ക്കും.
കപ്പലുപേക്ഷിച്ചവരാകും.
കരകളില്ലാത്തവർ..
Saturday
അവൾ വന്നു കയറിയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ആദ്യം പങ്കുവെച്ചത് ഒരു മഴക്കാലത്തിന്റെ ഓർമ്മകളായിരുന്നു.
മഴ എന്ന വാക്ക്.
അതിന്റെ ഇരുകരകളിലൂടെ ഞങ്ങൾ കാലം തെറ്റി അലഞ്ഞു.
എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു വേനൽക്കാലം കനത്തിരുന്നു.
അവളെ ആദ്യം കണ്ട വെയിൽ വീണ പകലുകളുടെ ഓർമ്മകൾ.
അവളോടൊപ്പം നടന്ന വഴികളിൽ
ഞാൻ വിരൽ നീട്ടി തൊട്ട
മഞ്ഞപ്പൂങ്കുലകൾ നിറഞ്ഞ മരങ്ങളുടെ ഓർമ്മകൾ.
നിനക്കും അത് അങ്ങനെ തന്നെയല്ലേ?
ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു.
എല്ലാം മറന്നൊരാളെന്ന് കരുണയില്ലാതെ അവൾ ചിരിച്ചു.
കഴിഞ്ഞ തവണ
നാം വേനലും മഴയുമായിരുന്നു.
ഇത്തവണ
അത് ഓർമ്മകളും മറവികളുമാണെന്നോ?
പ്രണയം പകുത്ത് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ
അത് കരയും കടലുമായെന്നോ?!
ഞങ്ങൾ അന്യോന്യം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ലല്ലോ നാമെന്ന് ഞാനും;
അത് മറ്റേതോ പെണ്കുട്ടിയെക്കുറിച്ചുള്ള കഥകളെന്ന് അവളും.
ഒരിയ്ക്കലും അവൾക്ക് മറക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന്
എനിക്കുറപ്പുള്ള കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച്
ഓർമ്മകളെ ഇല്ലെന്ന കുസൃതി
എന്തിനെന്ന അദ്‌ഭുതമായിരുന്നു എന്നിൽ.
അവളുടെ ചേർത്തുപിടിക്കലുകൾ, മുഖമണയ്ക്കലുകൾ, വിരൽയാത്രകൾ, വിയർപ്പ്, വിറയൽ, കണ്ണുകൾ, ചുണ്ടുകൾ, ഉമ്മകൾ, വാക്കുകൾ, മൗനം, യാത്രകൾ.
- അങ്ങനെയങ്ങനെ അവസാനിയ്ക്കാത്തൊരു ചിത്രപ്രദര്ശനത്തിനിടയിലൂടെ
അത്യാഹ്ളാദവാനായ് നടന്നു പോകുന്നുണ്ട്
അവളുടെ വിരൽ പിടിച്ച് എന്റെ മനസ്സ്.
നിന്റെ മനസ്സിലല്ലാതെ മറ്റൊരിടത്തുമില്ല
അതിന്റെ രേഖപ്പെടുത്തലുകളെന്ന നിഷ്കളങ്കതയിൽ
ഒന്നുമേ നിഷേധിയ്ക്കാതെ
ഒപ്പം വരുന്നുമുണ്ട് അവൾ.
ആദ്യമായ് കണ്ടുമുട്ടിയപ്പോൾ പോലുമില്ല അപരിചിതത്വം.
അത്രമേൽ ഒന്നുചേർന്നവരായ് കഴിഞ്ഞത് കൊണ്ട്
അനുവാദം ചോദിക്കേണ്ടതുമില്ല.
എത്രകാലമായി ഒന്ന് തമ്മിൽ കണ്ടിട്ടെന്ന പരിഭവവുമില്ല.
എന്നിട്ടും മറവി എന്ന പേരുള്ള കാവൽക്കാരന്
നമ്മുടെ ഇടയിൽ ഇത്രയും ഇടം കൊടുക്കുന്നന്തിനെന്ന് ഞാൻ ചൊടിച്ചു.
രണ്ട് ചുവരുകൾക്കിടയിൽ പരസ്പരം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കെ
രണ്ട് ധ്രുവങ്ങളുടെ അകലമെന്ന്
എന്റെയുള്ളം പിടഞ്ഞു.
അവൾ പറഞ്ഞു:
നാം
ഈ നിമിഷത്തിന് വേണ്ടി
ഈ നിമിഷത്തിന് വേണ്ടി
ഈ നിമിഷം ജനിച്ചവരാകുന്നു.
മറ്റൊരു കാലത്തിന്റെയും തുടർച്ചകളില്ലാതെ
അത്രയും പുതുതായ് പിറന്നവർ.
ഓർമ്മകളെല്ലാം
മറ്റൊരാളുടേതെന്ന് തിരിച്ചേല്പിച്ച്
അടുത്ത നിമിഷത്തിലേക്ക്
തീർത്തും സ്വതന്ത്രരായി കടന്നു ചെല്ലാൻ
അത്രയും പുതുതായ് പിറന്നവർ.
നാം
അത്രയും പുതുതായ് പിറന്നവർ.
നാം
ഈ നിമിഷത്തിൽ പൂർണ്ണരാകുന്നു.
അതിനായ്
അതിനായ് മാത്രം
ഈ നിമിഷത്തെ തമ്മിൽ പങ്കിടുന്നു.
Friday
Thursday
ഞാൻ പുസ്തകങ്ങൾ പൂട്ടിവെച്ച വേനല്ക്കാലങ്ങൾ.
എനിക്ക് മഷി നിറയ്ക്കാനില്ലാതിരുന്ന മഴക്കാലങ്ങൾ;
എന്റെ മഷിപ്പേനകൾ.
എന്റെ പുസ്തകങ്ങൾ.
മഴയിൽ ഒഴുകിപ്പോകുന്ന
മഷികൊണ്ടെഴുതിയ പ്രണയപുസ്തകം
ചോദിച്ചു വന്നവൾ ആരായിരുന്നു?
അവൾ
ഏത് മഴയെ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച മേഘമായിരുന്നു?
അവളിലെ വാക്കുകളിലെത്ര മഴവില്ലുകളായിരുന്നു?
ഞാനല്ലാതെ ഏത് വെയിലാണ്
ആ മഴവില്ലാദ്യം കാണേണ്ടത്?
ഞാനല്ലാതെ ഏത് മഴയിലാണവൾ
ആദ്യം മഷിപോലെ പടരേണ്ടത്?
എനിക്ക് മഷി നിറയ്ക്കാനില്ലാതിരുന്ന മഴക്കാലങ്ങൾ;
എന്റെ മഷിപ്പേനകൾ.
എന്റെ പുസ്തകങ്ങൾ.
മഴയിൽ ഒഴുകിപ്പോകുന്ന
മഷികൊണ്ടെഴുതിയ പ്രണയപുസ്തകം
ചോദിച്ചു വന്നവൾ ആരായിരുന്നു?
അവൾ
ഏത് മഴയെ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച മേഘമായിരുന്നു?
അവളിലെ വാക്കുകളിലെത്ര മഴവില്ലുകളായിരുന്നു?
ഞാനല്ലാതെ ഏത് വെയിലാണ്
ആ മഴവില്ലാദ്യം കാണേണ്ടത്?
ഞാനല്ലാതെ ഏത് മഴയിലാണവൾ
ആദ്യം മഷിപോലെ പടരേണ്ടത്?
നർത്തകിയിൽ നിന്ന്
പ്രാണൻ പകുത്തെടുത്തെടുക്കാനാകാത്ത
ഒരു ചിലങ്കയുടെ തണുപ്പിൽ,
ചുവടുകൾ നിലച്ചു പോയ ഒരാൾ
ഉറഞ്ഞുപോകുന്നു.
സ്വരസ്ഥാനങ്ങൾ മറന്നുപോയ ഒരാൾ,
കേൾക്കുന്ന ഈണത്തിന്റെ
കടലാഴത്തിൽ
ദിശ തെറ്റിയ നാവികനാകുന്നു.
ഈ ഭാരമെല്ലാം ചിറകുകളിൽ വഹിക്കുന്ന ഒരാൾ,
പറക്കാൻ അനുവദിക്കുന്ന സ്നേഹത്തിൽ
വാതിലുകളില്ലാത്ത കൂട് കെട്ടി പാർക്കുന്നു.
അയാൾ വാക്കുകളിൽ
പ്രാണവായു തേടുന്നു,
ഓരോ എഴുത്തിലും
ഒരുവട്ടം ജീവിയ്ക്കുന്നു.
പ്രാണൻ പകുത്തെടുത്തെടുക്കാനാകാത്ത
ഒരു ചിലങ്കയുടെ തണുപ്പിൽ,
ചുവടുകൾ നിലച്ചു പോയ ഒരാൾ
ഉറഞ്ഞുപോകുന്നു.
സ്വരസ്ഥാനങ്ങൾ മറന്നുപോയ ഒരാൾ,
കേൾക്കുന്ന ഈണത്തിന്റെ
കടലാഴത്തിൽ
ദിശ തെറ്റിയ നാവികനാകുന്നു.
ഈ ഭാരമെല്ലാം ചിറകുകളിൽ വഹിക്കുന്ന ഒരാൾ,
പറക്കാൻ അനുവദിക്കുന്ന സ്നേഹത്തിൽ
വാതിലുകളില്ലാത്ത കൂട് കെട്ടി പാർക്കുന്നു.
അയാൾ വാക്കുകളിൽ
പ്രാണവായു തേടുന്നു,
ഓരോ എഴുത്തിലും
ഒരുവട്ടം ജീവിയ്ക്കുന്നു.
Wednesday
Tuesday
Monday
അവർക്കിടയിൽ
കേൾക്കാതെ പോയ വാക്കുകൾ
പെയ്ത് തീരാത്ത പേമാരി.
അകലങ്ങൾ
മഴവില്ല് പടികൾ.
അവളിലേക്കവന്റെ തീർത്ഥാടനങ്ങൾ
ആകാശഗോളങ്ങൾക്ക് ഭ്രമണപഥങ്ങൾ.
കാത്തിരിപ്പുകൾ
കൊടുംങ്കാടുകൾ.
വിരലനക്കങ്ങൾ
ചെറുനീരുവകൾ.
മൗനങ്ങൾ നിറച്ച്
കനികളും കായ്ക്കളും.
അവർ കൈകൾ ചേർത്തുപിടിച്ചതിൽ
തെളിഞ്ഞ കണ്ണാടികൾ.
ചുംബനങ്ങൾ സൂര്യോദയങ്ങൾ.
കണ്ണടച്ചിരുന്നതിൽ പിറന്ന രാത്രികൾ .
കേൾക്കാതെ പോയ വാക്കുകൾ
പെയ്ത് തീരാത്ത പേമാരി.
അകലങ്ങൾ
മഴവില്ല് പടികൾ.
അവളിലേക്കവന്റെ തീർത്ഥാടനങ്ങൾ
ആകാശഗോളങ്ങൾക്ക് ഭ്രമണപഥങ്ങൾ.
കാത്തിരിപ്പുകൾ
കൊടുംങ്കാടുകൾ.
വിരലനക്കങ്ങൾ
ചെറുനീരുവകൾ.
മൗനങ്ങൾ നിറച്ച്
കനികളും കായ്ക്കളും.
അവർ കൈകൾ ചേർത്തുപിടിച്ചതിൽ
തെളിഞ്ഞ കണ്ണാടികൾ.
ചുംബനങ്ങൾ സൂര്യോദയങ്ങൾ.
കണ്ണടച്ചിരുന്നതിൽ പിറന്ന രാത്രികൾ .
Saturday
Tuesday
Saturday
Sunday
നമ്മൾ വളരെ സന്തുഷ്ടരാണെന്ന് ലോകം മുഴുവൻ കരുതും.
ഇലകളും പൂക്കളും തണ്ടുകളോടും കൂടി ഒരു ചെടി പൂപ്പാത്രത്തിൽ എടുത്തുവയ്ക്കുന്നതുപോലെയാണത്.
കാണുന്നവർക്ക് അത് വളരെ ഭംഗിയുള്ളതായ് തോന്നും.
വേരുകളില്ലാതെ അതിനെന്ത് നിലനില്പ്!
ആർക്കോ കാഴ്ചയാകാൻ മാത്രമൊരു അലങ്കാരവസ്തു !
നീ മാത്രം എനിക്ക് വേരുകൾ കൂടി നല്കുന്നു.
അതീ ഭൂമിയിൽ എന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തുന്നു.
എത്രയെത്ര കവിതകൾ
കുഞ്ഞുങ്ങളെപ്പോലെ പിറക്കുന്നുണ്ട്
ഈ ഭൂമിയിലോരോ നിമിഷവും.
എവിടെയെല്ലാം
ഏതെന്ന് പോലും നമ്മൾ അറിയുന്നില്ല.
എങ്കിലും
നമ്മൾ വായിക്കേണ്ട വരികൾ
കൃത്യസമയത്ത് നമ്മെ തിരഞ്ഞ് എത്തുക തന്നെ ചെയ്യും.
അതിൽ ചിലത് നമ്മുടെ ജീവിതവുമാകും.
അനേകമനേകം സ്നേഹ സ്വകാര്യങ്ങൾ
അങ്ങനെ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ അലങ്കരിച്ചു തുടങ്ങും.
Monday
Monday
Thursday
Sunday
Saturday
Wednesday
നീയില്ല എന്ന്
രാപ്പകലുകൾ
കലഹിയ്ക്കുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
എന്നിലെ പൂക്കൾ
മുള്ളുകളിൽ പൂക്കുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു നിമിഷത്തിൽ
എന്റെ ഘടികാരസൂചി
നിലച്ചു പോകുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
എന്റെ രുചിക്കൂട്ടുകൾക്ക്
പാകം തെറ്റുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
ഹൃദയശൂന്യനായ
മൗനമെനിക്ക്
കാവൽ നിൽക്കുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
വേനൽ
ഇനിയുമൊരു സൂര്യനെ
കടം വാങ്ങുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
കണ്ണുകളിലെ മഴക്കാലം
ഇടിവെട്ടിപ്പെയ്യുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
പിടഞ്ഞ്
ഹൃദയം
അതിന്റെ താളമേതെന്ന്
തിരയുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
എനിക്കെഴുതേണ്ട
വരികളിൽ
ഞാൻ മാത്രം നിറയുന്നു.
നീയില്ല എന്ന് ..
നീയില്ല എന്ന് ..
നീയില്ല എന്ന് ..
മഴയുടെ നിറമുള്ള വെയിൽ വീഴുന്ന
വരാന്തയിൽ
ഞാനിരിക്കുന്നു.
പ്രാണന്റെ മീനുകൾ പിടയുന്ന
ഒരു നദിയെന്നിൽ പിറക്കുന്നു.
രാപ്പകലുകൾ
കലഹിയ്ക്കുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
എന്നിലെ പൂക്കൾ
മുള്ളുകളിൽ പൂക്കുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു നിമിഷത്തിൽ
എന്റെ ഘടികാരസൂചി
നിലച്ചു പോകുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
എന്റെ രുചിക്കൂട്ടുകൾക്ക്
പാകം തെറ്റുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
ഹൃദയശൂന്യനായ
മൗനമെനിക്ക്
കാവൽ നിൽക്കുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
വേനൽ
ഇനിയുമൊരു സൂര്യനെ
കടം വാങ്ങുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
കണ്ണുകളിലെ മഴക്കാലം
ഇടിവെട്ടിപ്പെയ്യുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
പിടഞ്ഞ്
ഹൃദയം
അതിന്റെ താളമേതെന്ന്
തിരയുന്നു.
നീയില്ല എന്ന്
എനിക്കെഴുതേണ്ട
വരികളിൽ
ഞാൻ മാത്രം നിറയുന്നു.
നീയില്ല എന്ന് ..
നീയില്ല എന്ന് ..
നീയില്ല എന്ന് ..
മഴയുടെ നിറമുള്ള വെയിൽ വീഴുന്ന
വരാന്തയിൽ
ഞാനിരിക്കുന്നു.
പ്രാണന്റെ മീനുകൾ പിടയുന്ന
ഒരു നദിയെന്നിൽ പിറക്കുന്നു.
Tuesday
Monday
യാത്ര പറയുമ്പോൾ പറയുന്ന വാക്കുകളൊന്നും
മനസ്സിൽ സൂക്ഷിയ്ക്കരുത്.
അത്
ആ നിമിഷത്തിൽ മാത്രം
ജനിച്ചു മരിയ്‌ക്കേണ്ടുന്ന
ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ളതാണ് .
യാത്ര പറയുമ്പോൾ പറയുന്ന വാക്കുകളൊന്നും
മനസ്സിൽ സൂക്ഷിയ്ക്കരുത്.
അത്
അന്നോളം പറഞ്ഞ വാക്കുകൾക്കും
അതിൽ പിന്നെ പറയാതെ പോകുന്ന വാക്കുകൾക്കും
ഇടയിലുള്ള
പാലമില്ലാത്ത പുഴയാണ്!
മനസ്സിൽ സൂക്ഷിയ്ക്കരുത്.
അത്
ആ നിമിഷത്തിൽ മാത്രം
ജനിച്ചു മരിയ്‌ക്കേണ്ടുന്ന
ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ളതാണ് .
യാത്ര പറയുമ്പോൾ പറയുന്ന വാക്കുകളൊന്നും
മനസ്സിൽ സൂക്ഷിയ്ക്കരുത്.
അത്
അന്നോളം പറഞ്ഞ വാക്കുകൾക്കും
അതിൽ പിന്നെ പറയാതെ പോകുന്ന വാക്കുകൾക്കും
ഇടയിലുള്ള
പാലമില്ലാത്ത പുഴയാണ്!
Sunday
ഒരു യാത്ര പോയി.
വഴിനീളെ ഗുൽമോഹർ മരങ്ങളാണ്.
പരിചിതമാണ് ആ വഴി.
പ്രിയപ്പെട്ടതും.
പൂത്തു തുടങ്ങിയിട്ടില്ല
മരങ്ങളിൽ ഏറെയും.
ആകാശവും
ചുവന്ന് പൂത്ത ചില്ലകളും
വെയിലും
മഴയോർമ്മകളും
നീയും
നിറയാറുണ്ടായിരുന്ന
യാത്രകളെക്കുറിച്ച്
ഓർത്തുകൊണ്ട്
ആ വഴി
അങ്ങനെ കടന്നു പോയി.
ഇനിയും പൂക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടില്ലാത്ത
മരങ്ങൾ
നിന്നിൽ നിന്ന് എന്നിലേക്കുള്ള
ദിവസങ്ങളുടെ അകലം
എത്രയെന്നോർമ്മിപ്പിയ്ക്കുന്നു.
എന്നിട്ടും
അകലമത്രയൊന്നുമില്ലെന്ന്
ചില ചില്ലകൾ
എന്നിലെ നിന്റെ ഓർമ്മകളിൽ
ചുവന്ന്
തലനീട്ടുന്നു.
തനിച്ചല്ലെന്ന്
നമ്മളന്യോന്യം പറയുന്നു.
വഴിനീളെ ഗുൽമോഹർ മരങ്ങളാണ്.
പരിചിതമാണ് ആ വഴി.
പ്രിയപ്പെട്ടതും.
പൂത്തു തുടങ്ങിയിട്ടില്ല
മരങ്ങളിൽ ഏറെയും.
ആകാശവും
ചുവന്ന് പൂത്ത ചില്ലകളും
വെയിലും
മഴയോർമ്മകളും
നീയും
നിറയാറുണ്ടായിരുന്ന
യാത്രകളെക്കുറിച്ച്
ഓർത്തുകൊണ്ട്
ആ വഴി
അങ്ങനെ കടന്നു പോയി.
ഇനിയും പൂക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടില്ലാത്ത
മരങ്ങൾ
നിന്നിൽ നിന്ന് എന്നിലേക്കുള്ള
ദിവസങ്ങളുടെ അകലം
എത്രയെന്നോർമ്മിപ്പിയ്ക്കുന്നു.
എന്നിട്ടും
അകലമത്രയൊന്നുമില്ലെന്ന്
ചില ചില്ലകൾ
എന്നിലെ നിന്റെ ഓർമ്മകളിൽ
ചുവന്ന്
തലനീട്ടുന്നു.
തനിച്ചല്ലെന്ന്
നമ്മളന്യോന്യം പറയുന്നു.
Friday
Saturday
Wednesday
Tuesday
Wednesday
Tuesday
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എനിയ്ക്കിപ്പോഴും
എന്നെ
തിരഞ്ഞു പോകാൻ
ഒരിടമില്ലാത്തത്.
എന്നെ വിളിയ്ക്കാൻ
എനിയ്ക്കൊരു പേരില്ലാതെ പോയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എന്നിൽ മാത്രമായ്
എനിയ്ക്ക്
കാടും കടലും നിറയ്‌ക്കേണ്ടി വന്നത്.
മനസ്സിലല്ലാതെ
മറ്റൊരു മഴയിലും
ഞാൻ
നനയാതെ പോയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എന്റെ ആകാശം
ഒരു ജനൽ ചതുരമായതും
എന്റെ കിളികൾക്ക് കൂടുകെട്ടാൻ
മരച്ചില്ലകളില്ലാതെ പോയതും.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
ഞാൻ വരച്ച പൂമ്പാറ്റകൾക്ക്
പൂക്കളിലെത്താൻ
കഴിയാതെ പോയത്.
സൂര്യനെന്നും ഒരേ കോണിൽ
ചുവന്ന് കത്തിയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
കറുത്ത ചായം പടർന്ന
ചുവരാണ്
രാത്രി എന്ന്
ഞാൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്നത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എന്നിൽ ഭൂപടങ്ങൾ ഇല്ലാതെ പോയത്.
ഞാൻ
വാതിലുകൾ തുറക്കാതിരുന്നതും
വഴി തിരയാതിരുന്നതും.
അപരിചിതമായ ഒരു ഭാഷയുടെ
അതിഥിയായ് ഞാൻ മാറിപ്പോയത്.
എന്നിലെ നഗരങ്ങൾ
പകലിലും ഉറങ്ങിപ്പോയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എന്റെ രാവിനും പകലിനും
ഒരേ നിറമായത്.
ഋതുഭേദമില്ലാത്തൊരു താഴ്‌വാരമെന്നിൽ
ഉറഞ്ഞുകിടക്കുന്നത്.
എന്നിലെ സമുദ്രങ്ങളിൽ
മീനുകൾ തുഴയാത്തത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എനിയ്ക്ക് ഒരു പൂവിന്റെ മുഖവും
പക്ഷിയുടെ പേരും
ഇല്ലാതെ പോയത്.
എനിയ്ക്കൊരു
നദിയുടെ
കാറ്റിന്റെ
കാടിന്റെ
മേൽവിലാസം ഇല്ലാതെ പോയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
ഈ ജന്മത്തിലും ഞാൻ
പുനർജന്മങ്ങളെക്കുറിച്ച്
പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എനിയ്ക്കിപ്പോഴും
എന്നെ
തിരഞ്ഞു പോകാൻ
ഒരിടമില്ലാത്തത്.
എന്നെ വിളിയ്ക്കാൻ
എനിയ്ക്കൊരു പേരില്ലാതെ പോയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എന്നിൽ മാത്രമായ്
എനിയ്ക്ക്
കാടും കടലും നിറയ്‌ക്കേണ്ടി വന്നത്.
മനസ്സിലല്ലാതെ
മറ്റൊരു മഴയിലും
ഞാൻ
നനയാതെ പോയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എന്റെ ആകാശം
ഒരു ജനൽ ചതുരമായതും
എന്റെ കിളികൾക്ക് കൂടുകെട്ടാൻ
മരച്ചില്ലകളില്ലാതെ പോയതും.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
ഞാൻ വരച്ച പൂമ്പാറ്റകൾക്ക്
പൂക്കളിലെത്താൻ
കഴിയാതെ പോയത്.
സൂര്യനെന്നും ഒരേ കോണിൽ
ചുവന്ന് കത്തിയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
കറുത്ത ചായം പടർന്ന
ചുവരാണ്
രാത്രി എന്ന്
ഞാൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്നത്.
നനവ് പടർന്ന് മാത്രം
നിറം പകരുമ്പോഴവിടെ
നിലാവ് ഒഴുകിയത്.
എന്നിൽ ഭൂപടങ്ങൾ ഇല്ലാതെ പോയത്.
ഞാൻ
വാതിലുകൾ തുറക്കാതിരുന്നതും
വഴി തിരയാതിരുന്നതും.
അപരിചിതമായ ഒരു ഭാഷയുടെ
അതിഥിയായ് ഞാൻ മാറിപ്പോയത്.
എന്നിലെ നഗരങ്ങൾ
പകലിലും ഉറങ്ങിപ്പോയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എന്റെ രാവിനും പകലിനും
ഒരേ നിറമായത്.
ഋതുഭേദമില്ലാത്തൊരു താഴ്‌വാരമെന്നിൽ
ഉറഞ്ഞുകിടക്കുന്നത്.
എന്നിലെ സമുദ്രങ്ങളിൽ
മീനുകൾ തുഴയാത്തത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എനിയ്ക്ക് ഒരു പൂവിന്റെ മുഖവും
പക്ഷിയുടെ പേരും
ഇല്ലാതെ പോയത്.
എനിയ്ക്കൊരു
നദിയുടെ
കാറ്റിന്റെ
കാടിന്റെ
മേൽവിലാസം ഇല്ലാതെ പോയത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
ഈ ജന്മത്തിലും ഞാൻ
പുനർജന്മങ്ങളെക്കുറിച്ച്
പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
നീ വന്ന് വിളിയ്ക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ്
Monday
Sunday
Saturday
Thursday
Sunday
Saturday
നീ ചേരുമ്പോൾ വാക്കുകൾ കവിതയായും
നീ കലരുമ്പോൾ പ്രാണൻ ജീവിതമായും
മാറുന്ന വിസ്മയമാണ്
ഭൂമിയിൽ എന്റെ ഇടമൊരുക്കുന്നത്.
ചിലപ്പോൾ തിരിച്ചു പോകാൻ തോന്നും;
നീ മിണ്ടാതെയിരിക്കുമ്പോൾ
വാക്കുകൾ മാഞ്ഞു പോവുകയും
നീ തൊട്ടുനോക്കാതെയിരിക്കുമ്പോൾ
പ്രാണൻ നിശ്ചലമാവുകയും
ചെയ്യുന്ന നേരങ്ങളിൽ
തിരിച്ചു പോകാൻ തോന്നും.
ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും ഉയരത്തിലുള്ള ജാലകം തുറന്ന്
വളരെ പതുക്കെ,
മന്ദമായ് ഒഴുകുന്ന നദിയെന്ന പോലെ
മടങ്ങിപ്പോകാൻ തോന്നും.
ഓരോരോ ജലകണമായ്
ആരുമറിയാതെ
ഒരു നദി മാഞ്ഞു പോകുന്നപോലെ
നീ ഇല്ലാതെയാകുന്നെന്ന തോന്നലിൽ നിന്ന്
ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക്,
ഞാൻ മാത്രം പാർക്കുന്ന ആകാശഗോളത്തിലേക്ക്...
ഏറ്റവും അകലെയുള്ളൊരു നക്ഷത്രത്തിൽ നിന്ന്
പ്രകാശവർഷങ്ങൾ നീളുന്നൊരു യാത്ര
എന്നിലേക്ക്
നീ
തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്ന ഉറപ്പിൽ ..
നീ കലരുമ്പോൾ പ്രാണൻ ജീവിതമായും
മാറുന്ന വിസ്മയമാണ്
ഭൂമിയിൽ എന്റെ ഇടമൊരുക്കുന്നത്.
ചിലപ്പോൾ തിരിച്ചു പോകാൻ തോന്നും;
നീ മിണ്ടാതെയിരിക്കുമ്പോൾ
വാക്കുകൾ മാഞ്ഞു പോവുകയും
നീ തൊട്ടുനോക്കാതെയിരിക്കുമ്പോൾ
പ്രാണൻ നിശ്ചലമാവുകയും
ചെയ്യുന്ന നേരങ്ങളിൽ
തിരിച്ചു പോകാൻ തോന്നും.
ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും ഉയരത്തിലുള്ള ജാലകം തുറന്ന്
വളരെ പതുക്കെ,
മന്ദമായ് ഒഴുകുന്ന നദിയെന്ന പോലെ
മടങ്ങിപ്പോകാൻ തോന്നും.
ഓരോരോ ജലകണമായ്
ആരുമറിയാതെ
ഒരു നദി മാഞ്ഞു പോകുന്നപോലെ
നീ ഇല്ലാതെയാകുന്നെന്ന തോന്നലിൽ നിന്ന്
ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക്,
ഞാൻ മാത്രം പാർക്കുന്ന ആകാശഗോളത്തിലേക്ക്...
ഏറ്റവും അകലെയുള്ളൊരു നക്ഷത്രത്തിൽ നിന്ന്
പ്രകാശവർഷങ്ങൾ നീളുന്നൊരു യാത്ര
എന്നിലേക്ക്
നീ
തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്ന ഉറപ്പിൽ ..
Friday
ഇടതും വലതും കൈവിരലുകൾ പോലെ
ചിലനേരങ്ങളിൽ നാം കാണാതെയാകുന്നുണ്ട്.
കനൽ തൊട്ടപോലൊരു പിടച്ചൽ
ഒരുപോലെ നാം അറിയുന്നുണ്ട് .
ഒന്നു ചേരുന്നതെന്നെന്ന് നാം
ഒരേ ആഗ്രഹങ്ങളിൽ
ഒരേനേരം
നാം വന്നുചേരുന്നുണ്ട്.
എന്നിട്ടും
ഇടതും വലതും കൈവിരലുകൾ പോലെ
ചിലനേരങ്ങളിൽ നാം കാണാതെയാകുന്നുണ്ട്.
ചിലനേരങ്ങളിൽ നാം കാണാതെയാകുന്നുണ്ട്.
കനൽ തൊട്ടപോലൊരു പിടച്ചൽ
ഒരുപോലെ നാം അറിയുന്നുണ്ട് .
ഒന്നു ചേരുന്നതെന്നെന്ന് നാം
നമ്മിലെണ്ണം പഠിയ്ക്കുന്നുണ്ട്.
ഒരേ ഓർമ്മക്കോശങ്ങളിൽഒരേ ആഗ്രഹങ്ങളിൽ
ഒരേനേരം
നാം വന്നുചേരുന്നുണ്ട്.
എന്നിട്ടും
ഇടതും വലതും കൈവിരലുകൾ പോലെ
ചിലനേരങ്ങളിൽ നാം കാണാതെയാകുന്നുണ്ട്.
Wednesday
Monday
Sunday
-" ഉള്ളിലുള്ള സന്തോഷത്തിന്, ആത്മവിശ്വാസത്തിന്, നല്ല ഓർമ്മകൾക്ക് ഒരു പേരുണ്ടായിരിക്കുക.
ആ പേരിനോട് ചേർന്ന് ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്ന അനുഭവങ്ങളുണ്ടായിരിക്കുക.
ആ അനുഭവങ്ങളെ എപ്പോഴും അറിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിയ്ക്കുക.
ആ വിസ്മയത്തെയാണ് പ്രണയം എന്ന ഒറ്റവാക്ക് കൊണ്ട് പറയാൻ ശ്രമിയ്ക്കുന്നത്. "
-" ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിച്ചിട്ടുണ്ടോ? "
-" ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിച്ചിട്ടുണ്ടോ? എന്നല്ല ചോദിയ്ക്കേണ്ടത്. ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിക്കാതിരുന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന്? "
- "ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിക്കാതിരുന്നിട്ടുണ്ടോ? "
- "ഉണ്ട്. പ്രണയത്തിൽ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചവരെ. ആഗ്രഹങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാൻ ഒരു മാധ്യമമായ് പ്രണയത്തെ കണ്ട എല്ലാവരെയും പുറത്ത് നിർത്തിയിട്ടേ ഉള്ളൂ :-(
(ഏകാകികളുടെയും അപരിചിതരുടെയും പ്രണയം.)
ആ പേരിനോട് ചേർന്ന് ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്ന അനുഭവങ്ങളുണ്ടായിരിക്കുക.
ആ അനുഭവങ്ങളെ എപ്പോഴും അറിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിയ്ക്കുക.
ആ വിസ്മയത്തെയാണ് പ്രണയം എന്ന ഒറ്റവാക്ക് കൊണ്ട് പറയാൻ ശ്രമിയ്ക്കുന്നത്. "
-" ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിച്ചിട്ടുണ്ടോ? "
-" ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിച്ചിട്ടുണ്ടോ? എന്നല്ല ചോദിയ്ക്കേണ്ടത്. ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിക്കാതിരുന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന്? "
- "ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിക്കാതിരുന്നിട്ടുണ്ടോ? "
- "ഉണ്ട്. പ്രണയത്തിൽ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചവരെ. ആഗ്രഹങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാൻ ഒരു മാധ്യമമായ് പ്രണയത്തെ കണ്ട എല്ലാവരെയും പുറത്ത് നിർത്തിയിട്ടേ ഉള്ളൂ :-(
(ഏകാകികളുടെയും അപരിചിതരുടെയും പ്രണയം.)
Wednesday
Sunday
Thursday
Wednesday
നമ്മുടെ ഉള്ളിലെ പാറക്കെട്ടുകൾക്കിടയിലൂടെയാണ് നാം എപ്പോഴും ഒഴുകുന്നത്:
അല്പം കൂടി നാം മൃദുവാകാനുണ്ടെന്ന്
മിനുസപ്പെടാനുണ്ടെന്ന് ഓർത്ത് കൊണ്ട്.
ഉള്ളിലെ അലിവിന്റെ നീരുറവകൾ പുറത്തേക്ക് ഒഴുകുമെന്ന് തീവ്രമായ് ആഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ട്.
നമ്മുടെ ഉള്ളിലെ പാറക്കെട്ടുകൾക്കിടയിലൂടെയാണ് നാം എപ്പോഴും ഒഴുകുന്നത്:
നമുക്കുള്ളിലെ ധാർഷ്ട്ര്യം, മത്സരം, കാലുഷ്യം എല്ലാമെല്ലാം
ഒരു ദിവസം പൊടിഞ്ഞു പൊടിഞ്ഞു തീരേണ്ടതാണെന്ന് അറിഞ്ഞു കൊണ്ട്.
പുഴയും പാറക്കെട്ടുകളും നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ തന്നെയാണ്;
അനേകമനേകം ഋതുഭേദങ്ങളും!
അല്പം കൂടി നാം മൃദുവാകാനുണ്ടെന്ന്
മിനുസപ്പെടാനുണ്ടെന്ന് ഓർത്ത് കൊണ്ട്.
ഉള്ളിലെ അലിവിന്റെ നീരുറവകൾ പുറത്തേക്ക് ഒഴുകുമെന്ന് തീവ്രമായ് ആഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ട്.
നമ്മുടെ ഉള്ളിലെ പാറക്കെട്ടുകൾക്കിടയിലൂടെയാണ് നാം എപ്പോഴും ഒഴുകുന്നത്:
നമുക്കുള്ളിലെ ധാർഷ്ട്ര്യം, മത്സരം, കാലുഷ്യം എല്ലാമെല്ലാം
ഒരു ദിവസം പൊടിഞ്ഞു പൊടിഞ്ഞു തീരേണ്ടതാണെന്ന് അറിഞ്ഞു കൊണ്ട്.
പുഴയും പാറക്കെട്ടുകളും നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ തന്നെയാണ്;
അനേകമനേകം ഋതുഭേദങ്ങളും!
Tuesday
Sunday
ഞാൻ,
നിന്റെ സാമ്രാജ്യങ്ങൾക്ക് മീതെ
ആകാശം വലിച്ചു കെട്ടുന്നവൾ.
നീ മരമായി കിളിർക്കുമെന്നുറപ്പിച്ച്
പക്ഷികളെ വളർത്തുന്നവൾ.
നിന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ച് സൂര്യാസ്തമനത്തിൽ
കണ്ണുകളടയ്ക്കുന്ന ജലപുഷ്പം.
പാതിവഴിയ്ക്കു വെച്ച്
മേഘത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു പോയ മഴ.
ഒരിടത്തും കടലായ്
മാറേണ്ടതില്ലാത്ത നദി.
ഇഷ്ടമാണ് ഇഷ്ടമാണ് എന്ന്
കൈകൾ നീട്ടുമ്പോഴൊക്കെ
പൊള്ളുന്നു പൊള്ളുന്നു എന്ന്
ആരും വിരൽ പിടിയ്ക്കാത്തൊരു
വെയിൽ കഷ്ണം.
ഞരമ്പുകളിൽ നീരുറവകൾ
ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച മരുഭൂമി.
ഞാൻ,
എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും
വീട് വിട്ട്
ഓടിപ്പോയേക്കാവുന്നൊരു കുട്ടി.
സ്നേഹം ഭിക്ഷ കിട്ടുമ്പോൾ
മാത്രം
എല്ലാ നിഷ്‌ഠകളും
തെറ്റിയ്ക്കുന്ന സന്ന്യാസി.
ഹൃദയങ്ങൾ സൂക്ഷിയ്ക്കാനൊരു അത്തിമരം.
തുന്നൽക്കാരിയുടെ വിരലുകളും
പാചകക്കാരിയുടെ രസമുകുളങ്ങളും
ചിത്രകാരിയുടെ സ്വപ്നങ്ങളും ഉള്ളവൾ.
വാക്കുകൾ പ്രസരിപ്പിയ്ക്കുന്ന
നക്ഷത്രത്തെ
വലം വയ്ക്കുന്ന ഒരാൾ.
ഞാൻ,
ആരാണ് നീ എന്ന
ചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ മാത്രം
മൗനി ആകാത്ത
ഒരുവൾ ;-).
നിന്റെ സാമ്രാജ്യങ്ങൾക്ക് മീതെ
ആകാശം വലിച്ചു കെട്ടുന്നവൾ.
നീ മരമായി കിളിർക്കുമെന്നുറപ്പിച്ച്
പക്ഷികളെ വളർത്തുന്നവൾ.
കണ്ണുകളടയ്ക്കുന്ന ജലപുഷ്പം.
പാതിവഴിയ്ക്കു വെച്ച്
മേഘത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു പോയ മഴ.
ഒരിടത്തും കടലായ്
മാറേണ്ടതില്ലാത്ത നദി.
ഇഷ്ടമാണ് ഇഷ്ടമാണ് എന്ന്
കൈകൾ നീട്ടുമ്പോഴൊക്കെ
പൊള്ളുന്നു പൊള്ളുന്നു എന്ന്
ആരും വിരൽ പിടിയ്ക്കാത്തൊരു
വെയിൽ കഷ്ണം.
ഞരമ്പുകളിൽ നീരുറവകൾ
ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച മരുഭൂമി.
ഞാൻ,
എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും
വീട് വിട്ട്
ഓടിപ്പോയേക്കാവുന്നൊരു കുട്ടി.
സ്നേഹം ഭിക്ഷ കിട്ടുമ്പോൾ
മാത്രം
എല്ലാ നിഷ്‌ഠകളും
തെറ്റിയ്ക്കുന്ന സന്ന്യാസി.
ഹൃദയങ്ങൾ സൂക്ഷിയ്ക്കാനൊരു അത്തിമരം.
തുന്നൽക്കാരിയുടെ വിരലുകളും
പാചകക്കാരിയുടെ രസമുകുളങ്ങളും
ചിത്രകാരിയുടെ സ്വപ്നങ്ങളും ഉള്ളവൾ.
വാക്കുകൾ പ്രസരിപ്പിയ്ക്കുന്ന
നക്ഷത്രത്തെ
വലം വയ്ക്കുന്ന ഒരാൾ.
ഞാൻ,
ചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ മാത്രം
മൗനി ആകാത്ത
ഒരുവൾ ;-).
Thursday
Tuesday
Saturday
Thursday
Wednesday
ഞാൻ, വെയിൽ കായുന്ന മഞ്ഞ് .
നിന്നിൽ നനയുന്ന മഴ.
നിന്റെ നിഴലായ് ഒളിയ്ക്കുമ്പോൾ വെയിൽ.
നിന്റെ യാത്രകളിലെ കാറ്റ്.
നിന്നിലേക്ക് വാതിൽ തുറക്കുന്ന മേഘം.
നിന്നിലെ അത്യാഹ്ളാദങ്ങൾക്ക് കടൽ.
ഓർമ്മകളിൽ പാഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ പുഴ.
നിന്റെ മൗനത്തിന് കൂട്ടിരിയ്ക്കുന്ന ഹിമശിഖരം.
നിനക്ക് പാർക്കാൻ ഗുഹ.
നിന്നിൽ പടരുമ്പോൾ അഗ്നി.
നിന്നോട് ചേർന്നിരിയ്ക്കുമ്പോൾ നീ.
നിന്നിൽ നിന്ന് വേർപെട്ടാൽ കാണാതെയാകുന്ന ഞാൻ.
നിന്നിൽ നനയുന്ന മഴ.
നിന്റെ നിഴലായ് ഒളിയ്ക്കുമ്പോൾ വെയിൽ.
നിന്റെ യാത്രകളിലെ കാറ്റ്.
നിന്നിലേക്ക് വാതിൽ തുറക്കുന്ന മേഘം.
നിന്നിലെ അത്യാഹ്ളാദങ്ങൾക്ക് കടൽ.
ഓർമ്മകളിൽ പാഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ പുഴ.
നിന്റെ മൗനത്തിന് കൂട്ടിരിയ്ക്കുന്ന ഹിമശിഖരം.
നിനക്ക് പാർക്കാൻ ഗുഹ.
നിന്നിൽ പടരുമ്പോൾ അഗ്നി.
നിന്നോട് ചേർന്നിരിയ്ക്കുമ്പോൾ നീ.
നിന്നിൽ നിന്ന് വേർപെട്ടാൽ കാണാതെയാകുന്ന ഞാൻ.
Tuesday
Subscribe to:
Posts (Atom)