മുഖാമുഖം നിന്ന്
പ്രണയത്തിന്റെ
അസ്ത്രങ്ങളനവധി നെഞ്ചേൽക്കുന്നു.
നീയെന്ന അമൃതം
മരണമാണ്; നോവുകളല്ല
എന്നിൽ ഇല്ലാതെയാക്കുന്നത്.
ഓരോ മുറിവിലും
നീ വാർന്നൊലിക്കുന്നുണ്ട്.
ആ നിറമണിഞ്ഞ്
ഓരോ ഉദയത്തിലും
ഒറ്റയ്ക്ക് വിരിയുന്നു,
പേരില്ലാതെയായ
ഞാനെന്ന പൂവ്.