നിറയുന്ന നിലാവിന്
ഒരു നക്ഷത്രമായ് കൂട്ടിരിയ്ക്കാം ഞാന്.
നിന്നിലേക്ക്
ഒരു ജാലകമായ് തുറക്കാം,
എന്നുമോര്ക്കുന്ന പ്രിയമേറിയ കാഴ്ചയാകാം,
മനസ്സിലെ ശബ്ദവും
കേള്വികളിലെ മൌനവും ഞാന് തന്നെയാകാം..
നിനക്ക്
എന്നുവേണമെങ്കിലും എന്നെ മറക്കാവുന്നതാണ്;
വീണ്ടും വീണ്ടും ഉപേക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്.
എന്നാലും
ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവര്ക്കിടയില്
വാക്കുകള് കൊണ്ടുള്ള അകലം
അങ്ങേയറ്റം അസഹ്യമാണ്.
