എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ
പകലുകളിൽ
എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ
രാവുകളിൽ

എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ
ഏറ്റവും കഠിനമായ പരിശീലങ്ങളിൽ
ഏറ്റവും മടുപ്പിയ്ക്കുന്ന കാവലുകളിൽ
തിളയ്ക്കുന്ന വെയിൽ ചൂടിൽ
കാറ്റിന്റെ ഏറ്റവും ഉച്ചത്തിലുള്ള അനക്കങ്ങളിൽ
വിയർപ്പിന്റെ കപ്പലോട്ടങ്ങളിൽ

എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ
ഏറ്റവും  തനിച്ചാകുമ്പോൾ

എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ
ഗ്രാമങ്ങൾക്കെഴുതുന്ന കത്തുകളിൽ
നഗരങ്ങളിൽ നിന്ന് വന്നെത്തുന്ന ചിത്രങ്ങളിൽ
മഷിയിലെഴുതിയ കൈപ്പട കാണുമ്പൊൾ
സ്വപ്നങ്ങളെ കവിതകൾ എന്ന് പേരിട്ട് വിളിക്കുമ്പോൾ
ഓർമ്മകളുടെ
അവസാനിക്കാത്ത തീവണ്ടികൾ കടന്നു പോകാൻ കാത്തു നിൽക്കെ

എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ
ഒരു റം ബോട്ടിൽ പൊട്ടിയ്ക്കുമ്പോൾ
ലഹരിയുടെ അവസാനത്തെ കുമിളയും പൊട്ടിത്തീരുമ്പോൾ
നാളെ എന്തെന്ന് തീർച്ചപ്പെടുത്താൻ കഴിയാത്ത ഒരുവനാകുമ്പോൾ
ജീവിതം സുഗന്ധമുള്ള ഒരു തൂവാലയല്ലെന്നുറപ്പിയ്ക്കുമ്പോൾ

എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ
വിശക്കുമ്പോൾ
വിയർക്കുമ്പോൾ
വീണുപോകുമ്പോൾ

വിശക്കുന്നവരെ
പുതപ്പില്ലാത്തവരെ
വീടില്ലാത്തവരെ
പട്ടിണി പങ്കിടുന്നവരെ
വിള കരിഞ്ഞു പോയവരെ
ചോര പൊടിഞ്ഞവരെ
കാലുകൾ വിണ്ടു കീറിയവരെ
മഴ കാത്തിരിക്കുന്നവരെ
കടൽ തുഴഞ്ഞു പോകുന്നവരെ
മണൽ ചുമക്കുന്നവരെ
കണ്ട് നിൽക്കെ  എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ

എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ
മനുഷ്യരെ കടന്നു പോകുമ്പോൾ
അതിർത്തികൾ കണ്ടു നിൽക്കെ

പൂക്കൾ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തവരെ
കവിതകൾ കേട്ടിരിയ്ക്കാൻ ജീവിതമില്ലാത്തവരെ
പ്രണയമെന്ന വാക്കിൽ നനഞ്ഞു നില്ക്കാൻ ഉടലില്ലാത്തവരെ
നേരിടുമ്പോൾ എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ

 മറ്റൊരിയ്ക്കലും തോന്നാത്തവണ്ണം
അത്രയാഴത്തിൽ
അന്നേരങ്ങളിൽ
എന്നെ ഓർക്കുന്നുവെങ്കിൽ
നിന്റെ മറവികളിൽ പോലും
എന്നെ ഓർക്കുന്നുവെന്ന്
എന്റെ മരണത്തിൽ പോലും
നിന്നിലെന്റെ പ്രാണൻ ബാക്കിയാകുമെന്ന്
എനിക്കുറപ്പിക്കാനാവും.