ഇനി നീ എഴുത്
ഞാൻ വായിക്കാം.

എനിക്കെഴുതാനറിയാത്ത പേരുകളിൽ
നിന്റെ അടുക്കൽ വന്നവർ
ആരെയൊക്കെയായിരുന്നു എന്ന്
അവരുടെ കഥകൾ എന്തായിരുന്നു എന്ന്
നീ ചുറ്റിനടന്ന
കടൽത്തീരങ്ങളുടെ
മരുഭൂമികളുടെ
താഴ്വാരങ്ങളുടെ
പുഴയോരങ്ങളുടെ
നഗരത്തിരക്കുകളുടെ
രാജ്യാതിർത്തികളുടെ
പേരെന്തായിരുന്നു  എന്ന്
നീ എഴുത്
ഞാൻ വായിക്കാം.

എനിക്ക് ഒരു ജാലകത്തിന്റെ
ഒരേ ഒരു ബാൽക്കണിയുടെ
ഒരേ തെരുവിന്റെ
ഒരേ വാടകവീട്ടിന്റെ
കഥ മാത്രമുണ്ട്.
അതിൽ നിന്ന്
വഴികളുണ്ടാക്കി
മരങ്ങളുണ്ടാക്കി
പുഴയും കരയും
കരകവിയും തീരവുമുണ്ടാക്കി
ഞാൻ ഒരോ ദിവസവും ദൈവമായി പോകുന്നു.

ഇനി നീ എഴുത്
ഞാൻ വായിക്കാം
നിന്റെ ദൈവം ആരായിരുന്നു എന്ന്.

ഓരോ ദിവസവും
ഇല്ലാത്ത ചായപെന്സിലുകൾ കൊണ്ട്
ഇല്ലാത്ത ക്യാൻവാസിൽ
ഇല്ലാത്ത നിറങ്ങൾ കൊണ്ട്
ഒരു ചെവിമുറിഞ്ഞവന്റെ ഭ്രാന്താകുന്നതും
കാത്തിരിയ്ക്കുന്നു.
ഇനി നീ എഴുത്
ഞാൻ വായിക്കാം
നിനക്കവൻ ആരായിരുന്നു എന്ന്.

ഓർമ്മകളുണ്ടാക്കുകയാണ്,
ഇല്ലാത്ത കുട്ടിക്കാലത്തിലെ
ഇല്ലാത്ത ചങ്ങാതിയെ
ഇല്ലാത്ത കൗമാരത്തിലെ
ഇല്ലാത്ത കൂട്ടുകാരനെ
ഇല്ലാത്ത പ്രണയകാലത്തിലെ
ഇല്ലാത്ത പ്രണയിയെ.

ഓർമ്മകളുണ്ടാക്കുകയാണ്,
എഴുതാത്ത പുസ്തകങ്ങളിലെ
എഴുതാത്ത വാക്കുകളുടെ
ഇല്ലാത്ത വായനക്കാരുടെ.

ഓർമ്മകളുണ്ടാക്കുകയാണ്,
പറഞ്ഞുപറഞ്ഞുണ്ടാക്കിയ
ചേർത്ത്പിടിക്കലുകളുടെ
കരുതലുകളുടെ
ഒപ്പം നിൽക്കലുകളുടെ

ഓർമ്മകളുണ്ടാക്കുകയാണ്.

ഓർമ്മകളുണ്ടാക്കുക
മാത്രമാണ്

അതുകൊണ്ട്
ഇനി നീ എഴുത്
ഞാൻ വായിക്കാം.